Носев тројки, на породување доживеав пекол: Ми рекоа дека едно од бебињата починало - По 26 години ќерка ми прелистувала весник, а во него...

Добивај вести на Viber

Рамиза Вуковиќ од Тузла има судбина која ни најдобриот сценарист не можел да ја смисли. Нејзината приказна и денес буди шок и неверување кај луѓето. Се омажила, живеела со сопругот како потстанар, а заедно фантазирале за проширување на семејството. Кога останала бремена, следело уште поголемо изненадување - сите се изненадиле што веќе во третиот месец стомакот и бил навистина голем, се испоставило дека носи тројки.

- Во третиот месец отидов на боледување, бидејќи стомакот ми беше навистина голем. Во седмиот месец добив осип и отидов во болница. Ми пукна водењакот, ме префрлија во Градина. Таму докторот ми даде инекција и до утрото повеќе ништо немав, се ми помина - ја започнува приказната Рамиза.

Тогаш и се појавуваат нејзините први сомнежи.

- Истата таа докторка ме праша дали сакам да останам со нив за да ја следат бременоста. Потоа ме снимија и видоа дека носам тројки. Реков дека нема потреба. И тогаш таа ми понуди да одам во болницата во Сараево - со хеликоптер. Колку и да беше тешко, едвај се движев низ куќата, одбив и ме пуштија дома - објаснува Босанката.

Ден пред породувањето го исчистила станот, добро се сеќава дека го перела тепихот иако била тромава.

- Добро се сеќавам, тој ден го перев тепихот, едноставно не можев да го кренам да се исуши. Во 12 навечер искрварив. Во Брзата помош ми рекоа дека мора строго да се грижат за мене, но не ми беше јасно зошто. Отидов во салата за породување, ме ставија на природно породување, иако докторот рече дека морам да направам царски рез. Третиот ден веќе плачев, анестезиологот рече итно да ми се даде инекција и да одам во сала - вели Рамиза и додава:

-Заспав и после тоа веќе ништо не знам. Следното утро се разбудив во мојата соба. Доаѓа Чедо и ми носи неколку хартии што ми вели дека треба да ги потпишам и додека е кај вратата ми вели дека две деца се живи, а третото е починато. Немав сила од анестезијата, инаку ќе го натерав да ми објасни што се случило.

Потоа следеше посета на непознат брачен пар.

- Тогаш докторот и непознатиот маж и жена влегоа во собата. Докторот не ме праша како сум. А само да можевте да видите колку голема ми беше раната, ниту една жена тоа го немала. Таа жена ми ја подаде раката да се запознаеме, ми го кажа своето име. Таа ми ја крена косата од челото, а јас имав бујна коса. Се врти кон докторот и вели дека се е во ред, а јас веднаш се почувствував чудно. Не останаа ни пет минути, излегоа низ вратата за што побрзо да излезат. Ме убедија дека се е во ред.

Сепак, тоа предизвика уште поголеми сомнежи кај Рамиза.

- Бев во болница 10 дена, никој од лекарите не дојде да ме праша како сум. Само сопругата на еден доктор, сега се во Германија, тајно ми го избриша челото и ме освежи. Се плашеше да не биде отпуштена од работа. Таа ми го спаси животот.

Од породилиштето излегла без децата, и рекле дека мора да бидат во инкубатор.

- Сопругот отиде да ги посети децата, рекоа дека се во инкубатор. После 10 дена се спремивме со сопругот и отидовме да видиме што се случува. Стигнуваме таму, акушерката ми вели дека не можам да ги видам, бидејќи се во инкубатор. Кога сакав да повикам полиција, таа ми рече да почекам. Така, тие се исплашиле. Отиде да разговара со некого, се врати и ми носи две бебиња. Во никој случај не беа во инкубаторот. Бебињата беа сосема нормални.

Секогаш длабоко во себе чувствувала дека третата девојка е жива.

-Нема земја во која не сум се распрашала дали некоја од жените кои родиле тројки и зела дете. Она што го направив веднаш, штом малку закрепнав, отидов да ги земам сите трудови за анамнезата и лекувањето на третото девојче, ми дадоа само потврда за смрт. Никаде нема информации за тоа како била третирана, ниту од што.

По 26 години ја дознава вистината на неверојатен начин.

- Ќерките живееја во станот на моите родители. Ми се јавуваат еден ден и ми велат дека имаат нешто за мене. Мислев дека тоа е некаква гардероба, бидејќи обично ми го даваа она што не сакаа да го носат или им беше преголемо. Пријателката на Сандра го донесе весникот „Свет“ и во него имаше слика. Сања, втората ќерка, го прелистувала и видела фотографија на која се препознала. Тоа била Дијана која по 26 години настапила во Фолк шоу - вели Рамиза и додава:

- Пред тоа на врата ми се појави жена. Штом се вратив од работа, таа дојде и ми побара вода. И реков да влезе внатре и да се напие, и дека не е прикладно да стои така на прагот. Таа се соблече и влезе, имав еден стол во близина каде што седна. Мајка ми ми вели дека направила пита со компири и да ја понудам да јадам. Моите две девојчиња седеа таму на каучот, таа ме праша дали се мои деца. И кажав дека родив три деца, а третото не знам што стана. Таа жена ми кажа дека е во околината на Живиница, дека ќе добијам една слика и се ќе почне се врз основа на тоа. Така беше. Таа само ми нагласи дека тоа е моќен човек и дека не знае како ќе успеам. Но, јас верував во Господ - вели Босанката, посочувајќи дека многу луѓе не веруваат во таа приказна, но нагласува дека се се случило така.

Од друга страна, сопругот на Рамиза никогаш не верувал дека Дијана е жива.

- Во 1995 година дознавме дека нашето трето дете е живо. Кога Дијана ми се јави и рече дека таа е нашето родено дете и дека се мажи, мојот Алди само ја фати за левата страна и не ми кажа ништо. Отиде во кујната да земе вода и само падна. Веднаш пристигнала Брзата помош и полиција, но само констатирале смрт. Од возбуда добил инфаркт.

Таа има голема желба Дијана да се зближи со нејзините две сестри и брат.

- Ги имам сите трудови и ДНК анализи. Јас сум жена од збор, не зборувам глупости и планирам правдата да ја барам и во Стразбур – заклучила оваа храбра Босанка.