„По солзата на Анѓелка знаевме дека нѐ слушна“: Болат зборовите на таткото за убиеното девојче во масакрот во „Владислав Рибникар“

Добивај вести на Viber

Анѓелина Аќимовиќ е девојчето кое трагично загина кога момче-убиец застрела девет нејзини другари и чувари на училиштето „Владислав Рибникар“, а нејзиниот татко Анѓелко Аќимовиќ во емисијата „На терапија со Славица Ѓукиќ Дејановиќ“ со емотивна исповед, се присетува кога последен пат имал контакт со ќерка му.

Анѓелко Аќимовиќ се сеќава на секој миг поминат со својата ќерка, која беше трагично убиена. Се сеќава кога одела, зборувала, како го викала, но и колку љубов и топлина носела во себе.

- На почетокот ме викаше тато, а инаку подоцна имаше секакви испади, ќелав Ајнштајн генијалец, секакви свои изуми, се разбира од добротворни цели. Тоа е дете кое секој може само да го посака. Имаше толку многу љубов во неа што е невозможно да се собере на едно место. Каде и да била, во нејзината модна школа и танцова школа, во школата во „Рибникар“, еве сега знам од луѓе кои ми посведочија дека кога влегува Анѓелина е како некаков сјај на среќа, убавина, секогаш влегува со насмевка и со срце. Таа го сакаше тој поздрав, секогаш влегуваше во класот... Со професорката по географија, која еднаш беше многу лута затоа што момчињата и девојчињата направија нешто таму, што не требаше, Анѓелина малку задоцни и влезе на часот со насмевка и со срце кажала: „Веднаш се разоткрив и веќе немаше причина за лутина“ – раскажува Анѓелко.

-Тоа беше нејзината дипломатска мисија и дипломатска способност, што додека работеше во нејзината соба, секогаш слушаше што се случува во другите делови од станот и ако се зборуваше нешто што и се допаѓа или не, тогаш веднаш доаѓаше интервенира. Така се случуваше секое наше несогласување или не можам да кажам некакви тепачки, но понекогаш се случуваше, несогласувања за нешто, тогаш таа мораше да ја игра својата улога, да ми шепне на уво: „Тато, оди гушни ја мама“, потоа оди кај неа: „Мамо, претеруваш, оди кај тато“ и мораше добро да заврши, таа никогаш не се откажа - се присетува Анѓелко.

Трети мај

Анѓелина Аќимовиќ беше упорна, талентирана, креативна девојка која како својство ја имаше и семејната дипломатија. Беше полно со квалитет, полна со радост, вели професор д-р Славица Ѓукиќ Дејановиќ, а потоа на 3 мај се се смени.

Анѓелко тоа утро отишол на работа, но и денес жали што не излегол од колата уште еднаш да ја гушне. Сепак, тој не можеше да претпостави што ќе се случи тогаш.

-Последниот контакт со неа беше кога влегов во автомобилот и се сетив дека нешто сум заборавил, а и таа тогаш мораше да оди на училиште, ја повикав да ми го донесе. Нормално дека дојде и беше сосема среќна, договори сликање за алманах и што сега се каам, не излегов уште еднаш да ја гушнам затоа што се брзаше, доцнеше малку и ми го даде тоа што го побарав од неа: „Чао тато“ и таа замина на раскрсницата Белград и Крунске - со тага и болка се присетува Анѓелко и продолжува:

- И денес тоа место е секогаш многу потресно за мене и секогаш се сеќавам на секој детал таму, нејзиното заминување, го следев нејзиниот чекор додека минуваше на пешачкиот премин и таа слика, се разбира, никогаш не можам да ја заборавам.

Анѓелко отишол на работа, сопругата останала дома, а потоа мајката ги слушнала сирените, бидејќи станот во кој живееле бил во близина на училиштето. После тоа дошол повикот на мајка на другаркана Анѓелина, а потоа мајката исплашена го повикала сопругот, кој несвесен што се случува ја смирувал сопругата Наталија.

- Ми се јави Наталија и беше вознемирена: „Анѓелина не се јавува на телефон, ми рекоа дека имало пукање“, се разбира не очекувајќи апсолутно ништо вакво слично, се јавив и реков: „Смири се, во ред е, можеби некој пукал пред школото, се е можно, можеби не е огнено оружје, може се друго да биде, само не тоа“.

View this post on Instagram

A post shared by BLIC TV (@blictelevizija)

Анѓелко се обидел и телефонски да и се јави на ќерката, вели „нема резултат“.

- Тогаш сфатив... Некој инстинкт, ѝ реков: „Добро, оди на училиште, јас ќе бидам таму“ и се разбира, со кола се упатив до Његошева, излегов таму, видов сцени кои личеа како од филмови, каде веќе се собраа огромен број полиција и луѓе, брзата помош, не можевме да влеземе во училиштето, а од друга страна, од Светозар Марковиќ чекавме неколку часа за да добиеме каква било информација. Тоа беа многу болни, тешки моменти на неизвесност за нас - се присетува Анѓелко Аќимовиќ.

Во Тиршова дознаваат дека Анѓелина е на интензивна нега

Во еден момент на полицаецот му пришла мајка и го прашала зошто не им дозволуваат на родителите да одат во училиште и да ги земат децата, а тој рекол дека се работи за некаков експлозив, а Анѓелко сега вели:

- Да, веќе ми беше јасно дека се што ни кажуваа не е вистина. Имавме познаници од МУП кои не известија дека Анѓелина не е ранета, не е меѓу ранетите, но ништо друго освен тоа, дека децата биле во гимназијата, што повторно по некое време беше сосема нелогично. Веќе знаевме дека има мртви, дека Драган е убиен, а не ја знаевме точната бројка, но ни приближно. Информациите не ни беа достапни. Сфативме дека треба да одиме некаде, Сузана Чикиќ отиде во Ургентно и побара ако се појави Андрија да го задржиме, реков секако. Набрзо се вратија, без резултати, а потоа сфативме и дека мораме да си одиме, бидејќи пред тоа слушавме разговор на полицаец, веројатно инспектор, кој нешто зборуваше, нервите веќе ми беа целосно истрошени, јас беше груб кон него и му реков: „Зошто, што е причината да не лажеш, што не ни ја кажуваш вистината, толку е глупаво што зборуваш, разбираш што зборуваш“ и секако отидовме кај Тиршова. Заминав со постарата ќерка Јелена, а Марија и Наталија останаа. Таму добивме информација дека нашата Анѓелина е најверојатно на одделението за интензивна нега. Дежурниот лекар беше многу искрен и рече дека повредите биле толку тешки што шансите се речиси нула. Ме замолија да земам некој седатив, нешто да ме смири, но не прифатив, сакав се да осетам целосно, ја повикав сопругата да дојде, ги замолив да и дадат нешто, и ете таа средба со Анѓелина беше многу тешка... - Анѓелко застана за момент, не криејќи ја болката и тагата.

Анѓелина потоа ја затекнале на интензивна нега.

- Беше на интензивна нега потполно непрепознатлива за никого, секако дека го препознав детето и паднав на колена - вели Анѓелко додека му течеа солзи, поради што направи мала пауза во разговорот, а професорката Славица продолжи со наведување дека сликата и сцената живеат со неа.

- Да, апсолутно. Никогаш не може да исчезне.