Познат психотерапевт советува: Како правилно да се казнат децата, а да не се уништи нивната самодоверба

Родителите едноставно се „презаситени“ од разни теории за воспитување. Многумина од нив забрануваат не само телесна казна, туку и казнување на децата воопшто. Откријте што вели експертот од таа област д-р Зоран Миливојевиќ за тоа.

Добро познатиот психотерапевт во соседството, д-р Зоран Миливојевиќ, предавач на универзитетот „Сигмунд Фројд“ во Виена, е надгледувач на работата на наставниците во разни словенечки младински институции повеќе од една деценија. Како резултат на таа работа, тој го разви „моделот на Мерцедес“ - кој ги внесува во оптимална меѓусебна врска трите главни функции на едукативната работа: поставување цели, пофалби и наградување, како и критика и казнување. Моделот укажува на типични грешки во воспитувањето, што доведуваат до прекумерна социјализација на детето, негово размазување, прекумерна заштита, занемарување или злоупотреба.

Детската злоба е нормална работа, така што казнувањето на децата е исто така нормална работа и една од основните „вештини“ на секој родител. Имено, родителот е должен да побара одредени работи од детето кои се добри за него и неговиот развој. Потребата за казна се јавува затоа што многу од овие работи се непријатни за детето. Затоа е неопходно родителот да го замоли детето да направи нешто. Кога директно или индиректно одбива, родителот треба да го критикува и јасно да побара промена во неговото однесување. Ако детето одбие, тогаш треба да му се закани со казна. И тогаш, ако тој не сака да се покорува, треба да биде казнет.

Зошто казните се „непопуларни“?

За разлика од критиката, што е апел за промена во однесувањето, казната е манифестација на родителската моќ. Родителите кои одбиваат да казнуваат дете - стануваат немоќни родители, така што наскоро ќе откријат дека детето манипулира со нив, односно дека чувствата на детето ги контролира и детето и нив. По казната, родителот мора да ја истрае (да нема извонредно „помилување“).

Исто како што е многу лошо родителите да се откажат од својата моќ - и да станат немоќни родители, така е лошо за родителите да ја злоупотребуваат својата моќ и да станат премногу моќни родители - од кого се плаши детето, кој му пречи, или од чие отфрлање детето се плаши.

И покрај сето погоре, терминот „казна“ стана непопуларен во последните триесет години, па многу експерти избегнуваат да го користат. Некаде се заменува со изразот „последица“ - во смисла дека детето предизвикува негативна последица од самиот себе со своето негативно однесување.

Како да се казнат децата?


Првиот чекор е да се разбере казната: дете кое одбива да се откаже од одредено однесување што му е пријатно, ние казнуваме со непријатност - за да се откажеме од тоа однесување. Значи, казната е употреба на родителска моќ да предизвика непријатност кај детето - треба да го мотивира да го промени своето однесување. Родителот му кажува на детето: „Ако не го промениш однесувањето, ќе направам да ти биде многу непријатно“.

Постојат три основни начини за казнување:

Телесна казна: Целта на оваа казна е да му нанесе болка на детето, а не да му наштети. Ние мора да разликуваме пресметана употреба на телесна казна од неконтролирано тепање на дете - што, се разбира, е злоупотреба. Како и да е, денес, многу родители се откажуваат од овој начин на казнување, затоа што - не се сигурни како би гледал социјалниот работник на фактот дека сме го удриле своето дете по газот кога тоа го заслужува!?

Фрустрација на желбата: Најчеста форма на казнување е да се забрани на детето нешто - што, патем, тоа го сака. Во тој случај, чувството на непријатност потекнува од чувството на фрустрирана желба кај детето. На овој начин на казнување, важно е да не се изрекуваат премногу строги казни и родителите цврсто да се придржуваат кон казната што била изречена. Значи, без нејзино последователно ублажување.

Активност наредба: Овој начин на казнување се јавува кога од детето се бара да направи нешто за казна. Честопати станува збор за санирање на некои штети што ги направило детето или некоја друга корисна активност.

Без оглед на начинот на казнување, родителот секогаш треба да се погрижи на детето да му биде јасно кое однесување е неприфатливо, зошто е такво и како треб да се однесува наместо тоа.

Извор: stil.kurir.rs

Совети на познатиот педијатар д-р Комаровски: Секој родител треба да ги прочита