Растев во Амишка заедница: 19 години не се туширав и не ја миев косата, па потоа реков доста е сакам да сум слободна
Жена која пораснала во заедница на Амиши со 18 браќа и сестри, открила дека не се потстрижувала и туширала 19 години. Лизи Енс (38) пораснала во строга заедница на Амиши опкружена со нејзините браќа и сестри, но секогаш се чувствувала како да не припаѓа таму.
Немала струја, вода, морала сама да си ја шие облеката и не смеела да ја потстрижи косата. Лизи заминала на 19 години, кога нејзиното тогашно момче, од друга заедница на Амиши, побегнало и ѝ помогнало да го стори истото, пренесува „Мирор“.
Заминала со само 20 долари во џеб и се вработила како мијачка на садови за да може да се интегрира во современото општество. Нејзиниот живот сега е сосема поинаков и таа мисли дека нејзиниот начин на живот кога растел бил луд. Лизи, функционална нутриционистка од Феникс, вели: „Немавме струја, ниту вода. Немавме туш. Никогаш не се потстрижив пред да заминам – тоа беше надреално. Знаев уште од мали нозе дека нема да одам да бидам таму до крајот на мојот живот. Знаев дека таму не припаѓам“.
Лизи е една од трите групи близнаци во нејзиното семејство со 19 деца – најстарото сега има 47, а најмладото 25.
„Имавме ривалство меѓу браќата и сестрите, но генерално бевме блиски. Секое утро за појадок готвевме за 20 луѓе. Вие готвите за војската три пати на ден. Од петгодишна возраст, Лизи се занимавала со домашни работи, чистела и молзела крави.
„Од мали не учат како да работиме напорно. Самите одгледувавме овошје и зеленчук и чувавме животни да имаме месо“.
Лизи рече дека нејзината заедница е многу строга и контролира што носи.
„Моравме сами да си направиме фустани, а тие мораа да ни бидат спуштени до глуждовите. Косата мораше да биде покриена и не можевме да ја шишаме косата“.
Тие немале бања и наместо тоа, морале да одат во помошните згради за да користат тоалет и да користат весници или списанија наместо тоалетна хартија.
„Немавме внатрешен водовод, па немавме ниту туш. Се истуширав откако заминав“, рекла Лизи.
Како тинејџерка, Лизи почнала да ги преиспитува правилата на нејзината заедница.
„Од моите млади тинејџерски години обрнував внимание на работите што се случуваат во надворешниот свет. Многу се прашував. Мажите ги составуваа правилата, а жените мораа да ги следат. Не можев да ја прифатам таа хиерархија“.
Лизи излегувала со момче од друга заедница на Амиши кога добила писмо од него во кое пишувало дека побегнал. Тој и рекол дека може да ја земе таа вечер ако сака и таа да оди. Таа заминала во кревет и оставила белешка пред да се качи на покривот и да ја бара својата слобода.
„Седев на покривот и размислував како ќе скокнам кон мојата слобода и судбина. Скокнав и истрчав“.
Лизи успеала да се поврзе со поранешна двојка Амиши кои и дозволиле да остане со нив и ѝ помогнале да добие социјален број за да може да најде работа. Лизи со себе имала 20 долари кои ги искористила за својата прва облека и фризура.
„Ја потстрижив косата поради бунт. Тоа беше голем културен шок. Морав да одлучам многу работи. Таа деконструкција на она што сте го правеле цел живот не исчезнува само од себе“.
Лизи решила да го прифат патувањето и се вработила како мијачка на садови пред да стане личен тренер, а потоа да се префрли на сеопфатно здравје и да започне сопствен бизнис. Тројцата од браќата и сестрите на Лиза, исто така, ги нема, но таа не разговарала со поголемиот дел од нејзиното семејство со години. Таа рече дека се враќа во своето минато: „Го прифаќам мојот живот. Мојот живот е многу поинаков. Гледам наназад и сфаќам дека тоа е лудо“.
Фото: Инстаграм/ Фејсбук
Извор: www.kurir.rs
