Светлана скоро 20 часа патувала до Лефкада, па таму и се омажила: „Не ми се исплатеше да се враќам“
Светлана доживеала филмска љубовна приказна, секој дел ќе ве разнежни
„Првпат отидов на море во Грција во 2010 година со моите родители. Веднаш се заљубив. Грција е земја во која сè е опуштено, не брзаат, сè им е лесно и бавно“.
Вака започнува приказната на Светлана Антипа Фотини за Телеграф.рс, девојка од Србија, која заминала во Грција на море, а потоа во Лефкада го запознала човекот на нејзиниот живот. Таа денес среќна, успешна и сакана го живее својот сон, а ја има и круната на нејзината голема љубов, синот Николас.
- Првиот пат кога отидов во Грција на море, отидов во Пефкохори и знаев дека Грција е земја во која можам да живеам. Маслинови градини, мирис на море, плажа, луѓе на кои не им се брза. Ова е животот за кој сонував - раскажува Светлана и додава:
- Случајно во 2014 година во фирмата каде што работев запознав девојка која летно работи на Лефкада во Василики. Станавме пријателки и во 2019 година таа ме повика да дојдам на одмор како нејзин гостин. Едвај можам да земам годишен одмор, се пакувам и цела сум среќна што се упатувам кон Лефкада. Никогаш не сум била на остров.
Сонот за одмор во Грција почнал да добива ноти на реалноста која Светлана ја чекала со години.
- На островот пристигнувам околу 9 часот наутро, по 18 часа возење, воодушевена што ја видов мојата другарка, воодушевена од морето, мешавината од разни мириси, море, вино, маслинки. Не се одвојувам од мојата другарка, бидејќи во тој момент не зборував ниту грчки ниту англиски. Околу 22 часот сфаќам дека тој ден заборавив да јадам од возбуда - се присетува и додава:
- И велам дека сум многу гладна и ме носи во кафаната „То Кима“ кај нејзиниот пријател Василис (мојот сопруг). Доаѓа убав Грк да не послужи, ме гледа и се скаменува. Тој ѝ вели на мојата пријателка „ова ќе ми биде жена“. Таа се насмевна и ми преведе, а јас само шармантно се насмеав. Потоа седна со нас, се обидуваше да разговара со мене, но јас ништо не разбирав, па мојата другарка беше зафатена со преведување на се што ќе кажеше за тие 10 дена - се сеќава таа.
Не ни помислувала дека ќе ја запознае љубовта на нејзиниот живот, но и дека тој наскоро ќе дојде во нејзината земја, само за неа, само за љубовта.
- Никогаш нема да ги заборавам тие 10 дена, дење работеше, а навечер излегувавме во град. Кога си одев, тој дојде да ме испрати и ми рече: „Доаѓам во Србија на 15 октомври да те запознаам подобро“. Тој октомври го чекав со нетрпение, бидејќи чувствував дека овој господин е вистинскиот. До октомври работевме и јас и тој, но се слушавме, сама научив англиски за 2 месеци, бидејќи мислев дека ако не го научам, ќе го загубам Василис.
Осамна денот кој долго го чекала, а потоа почнала да се испишува нова страница во нејзиниот живот.
- Доаѓа тој во Србија, воодушевен од нашиот народ, храната, за на 11 ноември да клекне пред моите родители и да ме праша „сакаш ли да се омажиш за мене“? Бев пресреќна и воодушевена. Човекот извади прстен и ме запроси. Свадбата ја закажавме за 29 февруари 2020 година.
Венчавката се одржа наскоро, а обичаите беа измешани за да се почитуваат двете семејства.
- Сакаше свадбата да ја правиме во Србија. Неговото семејство потекнува од Грција. Од обичаи беше да се купи невестата и да се предаде букетот пред црквата (грчки обичај е младоженецот да ѝ го предава бидермаерот на невестата пред црквата). Ах, ми недостасуваше моментот кога пред Нова година дознаваме дека ќе станеме родители - раскажува Светлана.
Пандемијата на корона вирусот им ги нарушил плановите, но само за кратко.
- Токму кога ги резервиравме авионските билети, за да одиме дома, во Србија беше прогласена вонредна состојба поради корона вирусот. Моравме да чекаме 22 мај за тој самиот да замине во Грција, да ја подготви кафаната за сезоната. Го испратив на автобуска станица, ги откажавме авионските карти, а јас бев 6 месец бремена, останав сама во Белград, а љубовта моја, маж ми оди за Лефкада - се присетува таа.
Само чекала момент, да се отворат границите и во истиот момент купила карта и со бебето во стомакот заминала за Грција.
Никој немаше поим дека нејзината судбина ќе се одвива вака, па пријателите и семејството беа шокирани, но и среќни, бидејќи таа е среќна.
- Моите пријатели и роднини беа шокирани кога им кажав дека ќе се мажам и дека ќе живеам во Грција. Моите родители беа среќни, затоа што најдов некој што ме сака и кого јас го сакам, но не им беше грижа што одам толку далеку, дури 1.100 километри. Слетувам на аеродромот во Атина, тоа беше прв пат да летам. Ги поминувам сите контроли и тестови и заминувам со куфер, а ме чека мојата најголема љубов. И таму започна нов живот, нова страница во романот наречен живот.
Круна на големата љубов на прв поглед е синот Николас.
- Доаѓам во Лефкада со маж ми доцна навечер, легнуваме да спиеме, сабајле кога ќе се раздени, ја отворам терасата и дишам во солениот воздух и велам σαν τιν Λεύκαδα δεν εχι (нема друга како Лефкада). Тоа го научив од мојот сопруг, кој постојано го повторуваше. После три години во Лефкада, мислам дека не би можела да живеам на друго место. Имам 3-годишен син, се вика Николас, тој е мојата среќа и радост, имам прекрасен сопруг Василис. Не ми беше лесно да се прилагодам на околината. Јас, која 30 години живеев во голем град, дојдов во средина каде што нема толку многу луѓе во зима. Лефкада не е иста во зима и лето, во лето се е преполно, но во зима се гледа нејзината вистинска убавина. Сè е различно, таа е магична. Според мене, Лефкада е кралица на Јонското Море - гордо раскажува мајката на Николас.
Како што истакнува, Грција е нејзината земја од соништата, но едно нешто секогаш ѝ недостасува - нејзиното семејство.
-Точно е дека ми недостигаат моите родители и брат ми, но тие еднаш годишно ми доаѓаат на лето, јас доаѓам еднаш годишно за зима во Србија, постојано се слушаме. Па кога ќе дојдат се чувствувам како да се вратиле од работа.
Според неа, менталитетот е сличен, но Грците се поодлучни кога е работата во прашање.
- Предностите на Грција е што се е опуштено и мирно, додека во Србија се е бурно. Ако Грците не сакаат да работат, нема да работат, додека не се преврти се, додека во Србија е поинаку. Сите брзаат и брзаат некаде. Во Србија работев на разни работи, во Грција чувам дете и се занимавам со резервација на сместување што го имаат мојот сопруг и неговиот брат. Некако како работа од дома. И секако, максимално сум посветена на детето – ја објаснува разликата.
Покрај филмската љубов што ја доживеала, една сцена ќе и остане врежана во мислите до крајот на животот.
- Сцената што никогаш нема да ја заборавам е кога мојата другарка ме однесе на нивната забава и еден Грк дојде и ме изведе да танцуваме и додека се свртев, ме крена на рамо и ме заврте наоколу пред околу 100 луѓе додека сите ми аплаудираа и ме снимаа. Исто така, никогаш нема да го заборавам времето што го поминав со Василис и мојата пријателка. Мојот заклучок е дека соништата навистина се остваруваат, само треба да верувате во нив и дека љубовта на прв поглед навистина постои - заклучува Светлана.
извор: телеграф.рс
Фото: Фејсбук официјален профил Светлана
