Зборовите на познат српски психијатар зошто никогаш не треба да кренете рака на своето дете, ќе ве натажат: Еве како да го смирите детето, а ќотекот не е решение
Доктор Владимир Ѓуриќ, специјалист по психијатрија и едукатор за психотерапија, често дава интересни и едноставно напишани упатства за меѓучовечките односи, емоциите, љубовта, секојдневните проблеми и животот воопшто на својата популарна страница на Фејсбук... Тој споделува одлични набљудувања речиси секој ден што лесно може да ви го промени гледиштето или да ви помогне да донесете одлука, а некои негови статуси „живеат“ со месеци, па дури и со години откако ќе ги објави.
Д-р Владимир Ѓуриќ неодамна се осврна на тоа колку тепањето може да биде погубно за децата и како понекогаш оставаат трајни лузни на душата. Следниот пат кога ќе ви дојде да го удрите вашето дете, запомнете ги следните редови и непобитната вистина -
„Ако ни е сосема незамисливо дури и да го помислиме, а камоли да го кажеме, или, не дај Боже, да го направиме всушност следново: „Јас тепав жена затоа што е непослушна, затоа што нема да го прави она што јас мислам дека треба да го направи, и затоа што ме полуде целосно...“ Тогаш зошто би било во ред ако наместо жена како жртва на насилство внесеме Дете?
Затоа што е помало и послабо?
Затоа што не може да се одбрани?
Затоа што не може да не пријави?
Затоа што не може да не остави?
Затоа што му треба љубов од нас како воздух, па ќе се враќа за повеќе, иако ние наместо тоа му предизвикуваме незамислива болка.
Апсолутно е неприфатливо насилство во каква било форма... А особено кон децата. Не постои единствено оправдување за тоа. Пуштете ги старите приказни…
Околу 30% од „нормалното“ родителство порано беше такво што социјалната служба мораше веднаш да реагира и да ги спаси тие деца од насилство и други ужаси кои беа земени здраво за готово „затоа што тоа го прават сите“.
Не прашувајте како ние психијатрите го знаеме ова... Да немаше родители немаше да има психотерапија.
Децата кои беа тепани и станаа добри и нормални и успешни луѓе тоа го правеа и покрај ќотекот, не поради нив. Значи - децата се само деца... Премногу енергија, потреби, немир и емоции и недоволно зрели и развиени механизми кои би го зауздале, разбрале и обработувале сето тоа. Затоа им требаме ние возрасните како регулатор и смирувачки фактор, а не како некој што нанесува болка.
Како би ви било? Колку би ти помогнало тоа?
Ако децата се навистина неподносливо немирни, треба да се лекуваат... Или да се лекуваме ние ако веќе немаме трпение и нерви... Или има илјада подобри начини за воспитување... А особено старите и примитивни оној што постулира дека „децата не слушаат, тие веќе имитираат“. И дека многу повеќе секогаш ќе се постигне со љубов, сочувство, разбирање, поддршка и јасни граници отколку со ќотек.
СТОП НА НАСИЛСТВОТО врз сите... А особено врз слабите!
Добредојде Љубов... Посебно на оние на кои навистина им е најпотребна. Нема подобра инвестиција од тоа, ниту за нив сега, ниту за сите нас малку подоцна“, заклучи тој.
Извор: жена.блиц.рс
Фото: фрипик
