Ана Бунтеска: Ги чекам птиците

мирно е

ги чекам птиците

отаде

од далеку ќе дојдат

и глас ќе донесат

за едно ново време

со скршени стрелки

во кое часовници ќе нема

полно нови луѓе

кои старите ќе ги заменат

како дотраени чевли

мирно е

како да застанало небото

и се замрзнала бојата

во вечна светло сина останала

ете таму ми е погледот вперен

како да ќе може да се отвори

небаре завеса е

да ги пушти птиците

во испреплетени јата

што со години ги чекам

над градов да прелетаат

мирно е

и воздухот стои

не ми трепери во ноздрите

ниту во косава ветар ми се пика

толку е спокојно

што со часови стојам и се џарам

со ширум отворени очи

без да трепнам

ниту да се насолзам

дур низ небото со поглед лутам

дур крилестите ги чекам

мирно е

после долго време мирно ми е

ниту телово трепери

ниту душава копнее

ниту пак срцево свој ритам фаќа

со спокоен здив

и опуштени прсти

ги чувствувам сите клетки

и крвта како полека тече

без вриеж и клокот

како река која патот си го нашла

мирно е

доаѓаат птиците

звукот им го слушам

без вресоци и крици

само крилата им шуштат

им шумолат меките пердуви

тивки се

како галеж

како сон

како мене

мирно е