Ана Бунтеска: Таа е мојот глас кога својот го губам

Таа е ѕвезда

треперлива и нежна

и ураган

полн секавици и ветар

небо

со јата од слободни птици

и дожд

со капки кои чистат од јадови

таа е љубов

незагадена од тага

и смеа

што гргори во срцето

сила

што слобода ми дава

и среќа

која солзи радосници ми мами

Таа е јас

четириесеттина сантиметри пониска

мојот глас

кога својот го губам

причина

заради која секое утро се будам

начин

на кој учам себе да се љубам

таа е лето

со сонца кои не заоѓаат

есен

во која дишам со полни гради

зима

со мирис на печени костени

и пролет

во која душава ми се буди

таа е моја сенка

а под својата нејзе ја чувам

мојот бол

од кој бегање нема

свет

во кој сум повторно малата Ана

дом

кој од себе ме лечи

.......................................................

само во очите на ќерка ми

јас сум се’ што посакувам да бидам.

За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска