Ана Бунтеска: Гнило е дрвото, рекоа

Гнило е дрвото, рекоа

Болештина некоја го фатила

Удолу

Од коренот иди

И нагоре накај гранките тера

Та и на пролет само прачки ќе останат

Гнило е дрвото, така ми рекоа

Оти за нив само обично дрво е

Кое никакво значење нема

А раката лесна е секогаш

Кога душата за нешто не те боли

А мене

Мене тоа дрво живот ми е

И знам дека оболело

Од години

Од ветрови

Од молњи и дождови

И кому да кажам

Оти тоа дрвце не е за умирачка

Туку лешник кој аманет ми е

И кому да кажам

Оти корените му се како јазли

Удолу длабоко

До центарот на земјата

Испреплетени како двајца кои се љубат

Та оди и раздвој ги

Осуди ги еден без друг да бидат

Гнило е дрвото, ми рекоа

Посади нешто друго

Нешто што лесно ќе вирее

И кое нема да треба да го чуваш

А јас

Јас кому да кажам

Оти исто е како да замениш чоек

И себе да се дадеш некому

За кој пилето не ти пее

И душата не ти игра

Исто е ко да се оќориш

И окото да не ти бара светлина

И кому да кажам

Оти секој од нас

По едно такво дрво има

За кое телото му вие

И утробата му вреска

Та ако се исечи

Чоек напола ќе остани

Без корен и стебло

Без гранки и лисје

Без плод сочен

Гнило е дрвото, нишнаа со главата

Оти за нив е само едно обично дрво

Она што за мене живот е

Со корени дебели и здрави

Кои уште ме крепат

Уште ме држат

На ова напатено парче земја


За Женски Магазин, Ана Бунтеска