Ана Бунтеска: Има луѓе покрај кои цутиш

Добивај вести на Viber

Има луѓе покрај кои цутиш

Во чија сенка твојата удобно ќе се смести

Како по калап да ви се напраени

Како стар чоек на омилената фотеља ко ќе залегне

За да дремне напладне дур радиото зуе во позадина

Ко расфрлано цвеќе во градина

Навидум без ред, а во совршена хармонија

И цутиш

Ете баш така, цутиш

И со таквите луѓе поинаку животот ти мириса

Спокоен си и не говориш многу

Токму толку колку што душата ти сака

Без да се стегаш и без да се напрегаш

Се’ си е некако тамам

Ко да си нашле место во срцето твое

Та ги гледаш често или не, сеедно е

Тука ти се

Арни ти се

И ти покрај нив поарен стануваш

Има луѓе, убај луѓе

Кои од тебе најубавото го вадат

Без да се трудат и без ти напор да вложиш

Едноставно, ко грнче и капаче

Ко лажичка шеќер во кафето

Без ниту едно зрнце блажина отпојќе

Без да знаеш и без да знаат

Несвесно

Ко да си ги барал сиот живот

Или неколку животи наназад

Па еве, во овој ги среќаваш

И твои ти се

Тука ти се, дури и кога сам си

И црното во тебе обелува покрај нив

А белото уште појќе ти блеснува

Та светиш однатре

И огреваш околу однадвор

Ама налет

Има луѓе кои сакаш да ги љубиш

Ама пусто не оди

На сета желба и добра волја

На прав пат се препнувате

Ко нозете фатени да ви се

Ко два остри камени што се абат

Ко зејтин во чаша вода

Едно со нив не стануваш

И немаш ниту ти убост

Ниту пак убост ним им даваш

А сакате и едниот и другиот

Ама не оди, ете не оди

И тогаш умен да си и збогум да кажиш

Оти малку век на земјава имаме

Многу малку за да го арчиме

Со насила љубов истерана

Оти таквата љубов, нељубов станува

Та дури и сенките една од друга бегаат

И белото во чоек посивува

А црното на тешка земја замирисува

Има луѓе

Има такви со кои животот и од смртта полош е

И такви со кои смртта со насмев се дочекува

Такви кои за рака ќе те држат

И ти нивната не ќе ја испушташ

Кои во срцето ти спијат

Уште долго откако ќе те нема

Или ако тие пред тебе заминат

Луѓе-љубов

Луѓе-лек

Луѓе-цут