Ана Бунтеска: Не те исплакав

не те исплакав

ниту себе се погалив

да си простам

да си кажам дека не згрешив

и солзи да пуштам

шо за тебе

шо за себе

да не’ измијам во нив и двајцата

да олесни

сите тежини во куфер да ги сместам

и во некој празен вагон да ги оставам

без да знам каде ќе завршат

не те исплакав

а велат потешко од солза нема

оти печи

гори однатре

и бразди остава

кои на лицето не се гледаат

а на душа лузни оставаат

како крив селски пат

за кој не сакам да знам кај води

и не поминува

како сеќавање на луѓето

кои попатно си ги изгубил

не те исплакав

и сега во себе море имам

а срцево е како брод

без кормило

без капетан на него

на ветар и вода осуден

без да знае од која карпа ќе се скрши

уморен од патувања

уморен од патници во него

и плови од ваму-таму

без идеја што понатаму

осолен и напукнат

не те исплакав

и оние блиските ќе речат

“будалче, немаш кого”

а јас знам дека мир немам

ниту бранава ќе додржи уште долго

оти наместо крв, солена вода ми врие

и вените ми ги набабрува

до пукање, до бол

дур еден ден не се скршам

како долго стискана чаша во рака

и не се излеам

не истечам

не те исплакав

не се исплакав

не не’ исплакав

а кутрите, за плачење сме

За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска

Фото: Стојан Стојановски