Ана Бунтеска: Што ли те толку среќно несреќна прави

Кој ли те толку среќно несреќна прави
Та очите ти светат ко ѕвезди во нив да збираш
А под нив темни кругови ко небо во квечерина
Кој ли те пиле со љубов и нељубов храни
Та од една страна душата ти пее ко биљбиљ
А од друга страна молк ти се всадил во срцето
Кој ли те пои со нектар и отров од иста чаша
Та со секоја голтка или расцветуваш
Или околу усните побелуваш
Пиле
Кој умот ти го мати
И мирно да спиеш не ти дава
Та личиш ко со чекорот две педи над земја да си
Ама никако да летниш
Ко синџири од тага удолу да те влечат
Како во жива песок да си
И колку повеќе преташ
Толку побрзо тонеш
Чупе убо
Кој ли те така совршено унесреќува
Та ниту за да останиш до него си
Ама ниту ти се дава да заминиш
И се смееш со тага во очите
Разговараш со молк во душата
Пееш со пелин во грлото
Ах бе душо
Оттаму кај шо си кинисала тешко назад се враќа
Таму луѓето ко свеќи се топат
Снагата им се тенчи
А пусто убај се!
Еве чудо да видиш
Се’ поубај и поубај стануваат
Ко сопствената одлука да се уништат
Некоја убост им дава
И како да ти речам оти таму сум била
И дека ништо арно не сум видела
Дека патот за назад е потежок од оној за таму
И дека не
Не се останува некаде оти си вљубена во љубовта
И не
Не се останува со чоек шо не знај како да те љуби
Оти налет љубовта ако не знај како
Ами секој од нас ист не е
Ако не знај како да те љуби за убо да ти е
За умот и срцето мирни да ти се
Бегај пиле
Оти таму сум била
И освен црни сенки кои од срцето ти грабаат, друго нема
Крени ја глата угоре
Симни ја тагата удолу
Пушти му ја раката 
Оти твојата за во неговата не е
И замини
Дур можиш
Дур уште се крепиш
Подалеку од чоек кој наместо неесовршено да те сака
Совршено несреќна ќе те прави
Пиле мое
Кој ли те само љуби така што бол ти носи
А ти ко млада вдојца со поглед кроток
Вечераш од болката без збор да речиш
И пиеш горчини демек од љубов
Кој ли те така во ликот смени
Та и мајка не те препознава
А и ти ко се гледаш ко странец да пулиш
Пиле кротко
Пиле мило
Кој ли на срце со железни стапала ти стапнал
И кој ли на рацете наместо прстени окови ти реди
Пиле мое
За кого ли венееш 
Наместо надвор пролетта да ја мирисаш?