Ана Бунтеска: Си беше еден народ
Си беше еден народ
Мал, а во душата голем
Иако некојпат терсене
Иако некојпат чуден
Та сам на себе очи си вадеше
И горчина збираше чиниш подарок е
Тука и таму сам сопки си клаваше
Како доволно да не крвареше
Си беше еден народ
Колку покроток
Толку повеќе камшикуван
Од свои и туѓи си страдаше
Иако од своите појќе го болеше
Оти на секоја верба дадена
И судба во раце на своите кога оставаше
Раната подлабока в срце му беше
Си беше еден народ
Кој со песна и ора растеше
За молк после да го обземе
И црно небо над глава му висна
Како дамнешно проклетство проречено
За дерман да нема од птици грабливки
И од алчни раце кои се' му разграбаа
Дури и она што најсвето му беше
Си беше еден народ
Кој сепак остана да вирее
Дури и тогаш откако сите го изгазија
Кој сепак знае
Како повторно глава да крене
И поглед во сонце да впери
Кој на сета мака знае
Кога треба како едно да се стори
За да истрае
Рака да даде
И милозлив да биде
Оти само мојот народ знае како е долу
За повторно угоре да се вивне
Горд и свој...мојот народ
Мојот убав народ
За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска
