Ана Бунтеска: Со милост низ сеќавањата ќе пливаш

Збогум кога велиш

без патетика и драма

без лоши мисли во умот

бразди да ти роварат

ниту обвинувања

кои како отров околу ги блуеш

збогум кога велиш

кога во себе ќе си шепнеш

тивко и спокојно

за едвај и сама себе да се чуеш

со насмев наместо стиснати усни

и смејалчиња на ќошевите од очите

наместо брчки од гнев

ете тогаш си заминуваш

ја сечеш папочната врвца со љубовта

и подврзуваш спомени со неа

за да се сладиш во староста

на ликот негов да ти текне

со милост низ сеќавањата да попливаш

и потем безбедно на брегот да се вратиш

таму каде што одбираш да си

без него

но со себе

и одразот во водата си го гледаш

во истата таа во која до вчера си се давела

и нежна си

со себе си нежна

па си ја галиш душичката

а на срцето приспивна му пееш

и топло ти е

оти љубовта во тебе останала

оти само збогум некому си кажала

без да ја убиеш

и без да ја измачуваш

и ја спремаш како чеиз

ја светнуваш до слепило

и со медовина ја поливаш

за во свила да ја завиткаш

и како скапоценост да ја чуваш

до следната љубов

до оној за кој пилето ќе запее

а до тогаш

само едно збогум кажуваш

нежно и мило

со сета душа во неколку букви внесена

како да му велиш

“те сакам, те сакам”

За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска