Ана Бунтеска: Со треперливи раце лицата ќе си ги милуваме
сеќавај се
како трчавме мали дур бевме
со гради полни слобода и мир
и ветар во косите
како подзамижувавме
дур во сонцето гледавме
со смеа и прашања дали навистина
од предолго гледање ќе ослепиме
сеќавај се
како светот мал ни беше
а ние големи со своите идеали
во умовите безбедно сместени
како најлошото го земавме
и во убавини го топевме
за со него срцата да си ги премачкаме
и во спокој навечер да си легнеме
сеќавај се
како слободно љубевме
без страв душите си ги галевме
со светлина телата си ги одмивавме
и потем долго се милувавме
како болестите со бакнежи си ги лекувавме
и сиот бол така го исцелувавме
како да знаевме дека долго не ќе траеме
сеќавај се
како секој својот пат го изоде
колку далеку еден од друг заминавме
со срца оладени и вжештени јазици
од зборови и гревови изнакажани
како натежна тишината
и светот сега голем ни е
оти во него не се најдовме
сеќавај се
на себе дур со мене беше
и на мене дур покрај тебе спиев
на нашите испреплетени прсти
и срцата во јазол заплеткани
на мојата топлина и стаклени очи
на твојата воздишка на вратов жигосана
на она што можевме а никогаш не станавме
сеќавај се
кога ќе си доволно стар за простување
кога ќе сум побелена и уморна од се’
ете тогаш повторно еден на друг ќе се вратиме
и без горчина ќе си поприкажеме
со треперливи раце лицата ќе си ги милуваме
и на сите болки ќе заборавиме
пред од овој свет да си заминеме
сеќавај се
деца кога бевме
кога се љубевме
а смеата во уши ни ѕвонеше
и еден во друг се огледувавме
кога јас бев ти
а ти моето јас стана
на нас...на нас сеќавај се
За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска
