Ана Бунтеска: Те учат силна да си

Те учат силна да си

Плеќите од челик да ти бидат

Чунки светот на нив ќе ти стои

Натежнат од чоечки маки

Те учат

Ете така сиот живот те учат

Оти треба усни да поткасаш

И да премолчиш

Да голтниш чемер

Како питко вино да е

И да го изџвакаш сиот бол

Поттурнувајќи го со чаша вода

Синкир вкусна погача е

Спремена со радост и ќеиф

Те учат без глас да бидиш

И занемено сите неправди

Молкум да ги истрпиш

Оти така им чини

Оти така демек треба да биди

Те учат однатре да се јадиш

Со суви очи да си ја закопаш иднината

Да не пререкуваш никому

И да угодуваш секому

И тераш така дур еден ден

Нешто во душата не ти напукни

Како камен од вода сронет

Та ги пушташ солзите

Да ги измијат сите јадови

Да ти се зачисти однатре

Да светниш однадвор

И сите во мајчината ги тераш

Заедно со тоа што те учеле

И исплакуваш години и векови

Себе и она што сторено ти било

За да ти направи рана на срцето

И плачиш небаре последно ти е

Дур не сетиш како ти олеснува

Како пердув да ќе се сториш

И плеќи исправаш 

За да го тргниш светот од нив

Поземаш слатко од смокви

За ти се заблажи горчината

Од оние кои те учеле оти ако жена си

Не треба своја да си

И знаеш

Знаеш оти ако женско чедо имаш

Ќе го научиш да плачи и вика

Оти силата во молкот не е

Ниту некојпат ќе биди

Туку во гласот кој го имаш

Кој е твој

Кој си ТИ

За Женски Магазин, Ана Бунтеска