Ана Бунтеска: Задушница
На овој свет луѓе има
Кои умрени се, а живи
Чии коски одамна месо немаат
И ликовите од времето изгризани се
Ама душата нивна уште светот го шета
И во умот на блиските
Присуството нивно тазе е
Како до преѓе тука да биле
И заедно на маса за животот да наздравиле
Како еве, до пред некој час
Топла погача да кршеле
И со сласт од иста чинија
Топло јадење да макале
Тие
Умрените, а живи
Тие никојпат не умираат
Оти чоек во себе ги носи
И со нив во умот муабет си тера
Та и на сон му идат
Ко сватој на гости шо ќе затераат
Ко мене дедо ми шо знај да ми дојди
И со глата абер да ми стори
Дур подзамижан од чадот на цигарата
Синилото од очите му трепери
Или ко баба ми некојпат шо се трга
Кога кинисана сум да ја стиснам силно
Та знај и таа со поглед да ми кажи
Оти има време за да се изнамуабетиме
Ама сега не...не сега
Тие
Тие и таквите
Пред кои смртта немоќна е
Оти можи на чоек само телото да му го грабни
Ама споменот за него останува ко светлина
Ко дума која полна топлина и среќа е
За утеха во време-невреме да дај
А има
Има и живи ко живи да не се
И пред очи ти стојат
Низ патот животен ти се прпелкаат
Ама одмилени и туѓи ти се
Та и мислата за нив тежина ти прават
И не им сакаш лошо
Оти лошото со лошо се враќа
Туку ете
Само да замижиш ко се тука ти иди
И здивот го кратиш за да не ги вдишиш
А и телото самото од нив ти се трга
За воздухот околу нив до тебе да не допри
Има луѓе за кои од душата си даваш
И од се’ што во себе носиш, раздаваш
Не на гробје
Не на плоча мермерна
Не на студен камен
Туку споменот за нив го крепиш
И ги спомнуваш за да не се заборави
Ниту ликот ниту речта нивна да изумри
И милост од душата даваш
И по една солза за секоја тежина раздаваш
Дур душата за нив цел живот ти плачи
Од душа
За душа
Задушница
За Женски магазин, Ана Бунтеска
