Бегајќи од насилниот брат и маќеа, завршила во Македонија во рацете на силувач: „Спиев под креветот две години“
Не се сеќавам точно што чувствував на погребот на мајка ми, само знам дека почнав да врескам додека ја закопуваа...
Олга Јовичиќ, ќерката на легендарниот композитор Мики Јовичиќ, ја раскажа својата трагична приказна за животот по загубата на нејзиниот татко. Мики, познат по хитовите на народни песни и соработките со големи имиња како Шабан Шаулиќ и Ана Бекута, имаше три деца: Зоран, Олга и најмладиот Стефан, кого никогаш не го запознал.
По смртта на нејзината мајка во сообраќајна несреќа во 1993 година, Олга помина низ исклучително тежок период. Нејзиниот татко страдал од тага, а таа останала со него и нејзиниот постар брат Зоран. Мики починал од срцев удар во 1996 година, што дополнително го влошил животот на Олга.
По смртта на нејзиниот татко, Олга претрпела физичко насилство од маќеата и братот што дополнително ја влошило нејзината состојба. Се обидела да најде спас во Македонија, но таму доживеала тешка траума кога била силувана од познаник.
Олга потоа побегнала во Скопје, каде со помош на случаен минувач и нејзината исцелителна вера нашла некаква помош и стабилност. Денес, таа се бори со менталните последици од своите искуства, но се труди да изгради нов живот.
Љубовната приказна на Мики и неговата сопруга го доведе композиторот во длабока депресија. Тој не можеше да се помири со загубата на својата сакана, а според Олга, намерно се уништил, што за неа било многу тешко.
„Тие се разведоа, потоа се смирија и повторно се венчаа во црква, но ниту тоа не траеше. Мајка ми се врати бидејќи го загуби својот ментор, а јас почнав да бегам од неа и да го поминувам времето со татко ми. Не се сеќавам точно што чувствував на погребот на мајка ми, само знам дека врескав додека ја погребуваа. Иако тоа не беше голем шок за мене, бидејќи сепак го имав татко ми , не паднав во депресија. Татко ми ми дозволуваше се што сакам, нашата куќа беше полна со мачки и кучиња... Не ми дозволи да чувствувам тага. Останав да живеам со мојот тако и брат, и животот ми изгледаше совршен, но татко ми многу страдаше“.
Познатиот хитмејкер постојано се соочувал со здравствени проблеми, но не сакал да направи ништо за да си ја подобри состојбата.
„Имаше втор срцев удар и не го ни почувствувал... Се будеше навечер да ги собере алиштата и ми велеше: „Сега дојде мајка ти, ми рече да ги соберам алиштата“. Потоа како дете Сфатив дека тој е уметничка душа кој длабоко пати, како да не му бев доволна, како да знаеше дека ќе замине, свесно се уништуваше, пушеше по три кутии цигари дневно и пишуваше песните во текот на ноќта. Брат ми смртта на нашата мајка потешко ја поднесе од мене, бидејќи тогаш тој имаше 18 години. Не ми недостигаше мајка ми во моите тинејџерски години, но ми недостигаше татко ми“.
Таа верува дека нејзиниот татко починал прерано поради загубата на неговата сопруга, која неизмерно ја сакал и за која страдал до последниот ден“.
„Тато ми навечер одеше на гробот на мајка ми, но чекаше да заспијам. Иако знаев каде оди, чувствував дека наскоро ќе умре. Имаше многу дијагнози и изгледаше како да има дваесет години повеќе од неговите четириесет. Што да кажам освен што мојата фамилија ја плати цената на љубовта. Бев многу бесна...Се ожени за жена за која мислеше дека личи на мојата мајка. Кога дозна за жената дека била пејачка во еден локал, дојде дома и ми рече дека видел жена која изгледа како мојата мајка. Другиот ден ме однесе таму, во престижната кафеана во Пожаревац, која добро ја познавав. Пејачката имаше само слична фризура, навистина не личеше на мајка ми, но беше жена која го роди мојот брат“, изјавила Олга.
Таа се сеќава на секој момент кога нејзиниот татко умирал и никогаш нема да го заборави неговиот последен поглед.
„Смртта на тато се случи еден месец пред нејзиното породување. Тој требаше да оди на бајпас, но не сакаше, бидејќи сакаше да го види бебето. Шансите беа 50-50. Во последните денови тој не сакаше да спие со Вања за да не ја повреди во сон, бидејќи спиеше со мене и имавме долги разговори: „Можеби растеш како орхидеја во запуштена градина, но ти се орхидеја“. Имав чувство што требаше да се случи, тој ме погледна со своите најубави зелени очи. Знаев што ќе се случи, немаше спас, тоа беше трет срцев удар. Обично хрчеше, но едно утро тоа не се случи, повеќе изгледаше како да се гуши. Маќеата и јас скокнавме од кревет, таа ми рече да донесам ладна крпа. Кога му ја соблековме пижамата, тој веќе беше ладен. Стануваше во текот на ноќта, но не сакаше никој да разбуди. Ме погледна со неговите најубави зелени очи и ми се насмевна, и тоа беше најубавата насмевка на светот. Се плашев, бидејќи знаев што ќе се случи. Ми беше тешко кога пристигна брзата помош, докторот кажа дека е мртов и дека треба да повикаме мртовечница. Немаше спас, а тоа беше негов трет срцев удар. Го облекоа и го ставија во ковчег. Тогаш седнав на скалите. Не можам да речам дека созреав, но за мене тоа беше земјотрес од 15 степни. Мислев дека ќе умрам. Се чувствував дека нема да можам понатаму“, ги опишала ќерката на Мики последните моменти поминати со нејзиниот татко.
Како дванаесетгодишно девојче се соочила со огромна трагедија, но се надевала дека нејзиниот постар брат ќе биде светлината на крајот од тунелот во кој пронашла утеха.
„Кога дојде време за погреб, брат ми изјави дека сака да биде мој старател. Да не го направеше тоа, ќе завршев во дом, бидејќи никој од страната на татко ми и мајка ми не сакаше да ме прими. Сите тие тврдеа дека немаа средства и простор, тоа беше огромен шок за него“.
Покрај тоа што за кратко време ги изгубила двајцата родители, таа почнала да се бори со сериозни проблеми, а не се чувствувала поласкано од ниту една страна, туку само прекорена. „Проблемот настана кога во неговиот живот се појави една жена, куќна пријателка на моите родители, ја сакав, таа е 20 години постара од него, ги затекнав неколкупати во интимно издание, ми кажа дека го сака Зоран и дека ќе бидат заедно. Знаев дека таа не е во право, ги познавав нејзиниот сопруг и ќерка, која беше на моја возраст. Таа ги остави сопругот и ќерката и дојде да живее кај нас“.
„Таа не беше законски старател, но тоа беше нејзиниот изговор. Таа лепеше слики од моите покојни родители за да ми олесни. Тогаш не беше добра, но имаше добра намера, барем јас така мислев“, рекла Олга и открила дека трпела физичко насилство од неа. „Попуштив на училиште, почнаа да ме тепаат и таа, а и брат ми. Се сеќавам на денот кога една нејзина другарка ме придружуваше на училиште, кога ми рече дека треба да бидам среќна што ме чуваат, затоа што ако бев во дом ќе ме силувале, и ќе бидам несреќна... Бев полна со рани и трауми. Таа не ја сакаше мојата маќеа, отидов да го видам кај брат ми Стефан, ги прашав дали можеме и него да го земеме. Затоа бев немирен за неа".
Една ноќ добила ужасен ќотек од сопругата на нејзиниот брат од банална причина. „Еден ден се враќав од училиште, бев на гробишта, па кај маќеата, имав 11 години, таа мислеше дека таму одам за да ја озборувам. Брат ми ми удри неколку шлаканици, ме праша каде сум досега“.
Ми рече да легнам, влегувам, а таа ми вели: „Сега ќе те убијам, слушам како озборуваш дека те тепам, си го оставив детето заради тебе, а ти велиш дека сум лоша. Вечерва еден од нас двајца ќе легне до твојот татко“. Таа ме тепаше со стап, почна да ме дави, брат ми стоеше на вратата и ме гледаше, видов омраза во неговите очи. Братот кој секогаш ме чуваше само стоеше и гледаше, ѝ рече: „Немој, застани, таа не вреди“. Се измочав. Отидов кај тетка ми.“ „Што да ти правам, треба да бидеш мирна, да миеш садови, да бидеш добро дете...“ Така ми рече тетка ми.
Отидов на училиште следниот ден така, сите ме гледаа. Сите ги забележаа модринките. Ја викнаа тетка ми, социјален работник, кога ги видов пак се измочав. Се оправдував дека сама се удрив, само за да не завршам во дом. Брат ми и таа жена дојдоа во социјалната служба. Им реков да направат се, само да не го земаат мојот брат. Се вративме дома, брат ми ми кажа дека сум му го уништила животот, а испадна дека му го спасив животот. Денеска ми вели дека не се сеќава на половина од работите. Не се лутам на него, речиси бев лута на неа, затоа што имав кошмари. Денес сум на лекови. Бев вознемирена девојка, сега сум вознемирена жена“.
Случаен минувач, кој бил голем љубител на песните на нејзиниот татко, и помогнал повеќе од кој било близок. Кога дознал кој е нејзиниот татко, кој бил познат композитор, решил да ја поддржи.
Додека работела во кафуле, првата вечер полицијата открила дека е малолетна и ја прашале дали побегнала од дома. Таа објаснила дека нема каде да оди и дека е ќерка на познат композитор. Сепак, полицијата одлучила да ја пушти да продолжи да работи. Подоцна, за време на работата, во кафеаната почнала да свири песната на нејзиниот татко, која го привлекла вниманието на постар архитект. Тој ја препознал песната и се понудил да и помогне, давајќи и 5.000 евра за стан и медицински трошоци.
Таа се преселила во Скопје со намера да добие македонско државјанство и да изгради подобар живот. Во Скопје изнајмила стан за една година однапред и запознала соседка која работела викенди во кафуле. Соседката ја поканила да и се придружи во работата, во близина на градот. Таму останала кај газдата, кој бил постар маж. Иако изгледало дека се е во ред, газдата при возењето до Скопје се однесувал недолично и ја силувал, што и оставило длабока лузна.
Олга додава дека не и поверувал кога му открила дека е девица, но почнал страшно да ја навредува.
„Му реков дека не ми е добро, дека сум девица. Тогаш ми рече: „Ти си српска кучка што дошла да се е**, јас познавам луѓе како тебе“. Му реков дека имам семејство, дека мајка ми е Македонка. Се паркираше, се обидов да го земам телефонот, не знам ни на кого да му се јавам... Ме удри и ми рече: „Сакаш да те тепам, па да уживаме или да не ми се правиш фина и да уживаме ?. Се почна да ми се меша. Го прашав дали барем ставил кондом, и ми рече: „Секако дека ќе ставам кондом за к**** како тебе. Ме повлече кон себе и почувстував силна болка“, откри таа во исповедта на телевизијата Hype.
После тоа посакувала да се самоубие, првата мисла и била да се фрли под камион, но се плашела од Бога, верата и била спас.
„Се вратив во мојот стан. Ме застана еден човек и ме возеше до Скопје. Поминавме покрај градот во кој живее семејството на мајка ми. Сакав да отидам кај нив, да им кажам што ми се случи. Но мислев дека јас дали ќе се чувствувам како промашена фигура пред скулпторот, се обвинував себеси, но ова не е најлошото, тоа што ми се случи, ми направи голема дупка.
Соседката всушност и била нејзин најголем непријател, а Олга не можела ни да замисли што била способна да направи.
„Следното утро отидов да земам цигари, бидејќи ми рече дека е таму. Требаше да разговараме, но се појави автомобилот на Лука, некој човек беше позади, кој ме повлече. Таа не рекла ништо, само немо гледала. Тогаш поврзав дека таа тоа ми го наместила. Но не ми беше јасно што сака од мене. Не сакав повторно да го преживувам истиот пекол. Повторно отидовме во истата кафеана, а јас само посакував да ме снема.Се ме болеше од претходниот ден. Е, тука почнува мојата верба во Бога. Јас веќе закажав прегледи кај невролог, бидејќи не бев добро. Погледнав долна облека на креветот. Слушнав некој човек, за кој мислев дека е од Бугарија, поради акцентот и полека почна се да ми се мати.
Тогаш таа само го молев Бога да ми помогне и верував дека тогаш се случи чудо.
„Само слушнав некои гласови, мислеа дека некој ме дрогирал, и јас така мислев, затоа што не можев да се движам. Тоа беше како да сум во сон. Знаев дека нешто се случува, но не се сеќавам речиси на ништо. Затоа што, ако се сеќавам, не би била жив денес, се разбудив во подрум целосно влажен и валкан. Повеќе луѓе ме силувале. Јас тоа не сум го почувстувала“.
Тогаш сфатила колку е навистина мала и незаштитена, препуштена на самата себе.
„Кога стигнав во станот, едвај ја преживеав ноќта. Се тресев, а потоа почувствував дека немам срце што е мојот дом. После тоа две години спиев под креветот. Се плашев од мажите. Долго време ми требаше да стигнам до денес, она што сум сега, а јас навлегувам во 40-тите“.
„Мислев дека никогаш нема да се омажам. Започнува период од мојот живот кога запознавам пријатели за цел живот. Паѓам во анксиозност измешана со вртоглавица. Серотонинот ми падна толку многу, да ги немаше тие луѓе наоколу, не знам како ќе завршев“.
Олга имала погрешни верувања за љубовта, склоност кон посесивни и нездрави врски, слично на она што го покажувал нејзиниот татко. Процесот на нејзиното заздравување бил долг и тежок.
Во текот на животот, Олга имала медицински проблеми, вклучително и фиброиди поради кои морала да го скрати грлото на матката. Лекарите и рекле дека е малку веројатно дека ќе може да има деца, што ја навело да размислува за посвојување. Сепак, таа се плашела како ќе живее детето и се плашела дека и тоа ќе ги помине низ истите тешкотии низ кои помина и таа.
Пред да отпатува во Индија за да им помогне на сиромашните деца, таа се заљубила во сегашниот сопруг, со кој подоцна добила син.
Нејзиното време со сопругот и донел нов почеток во нејзиниот живот. Кога за прв пат забременила, не можела да поверува, со оглед на сите претходни дијагнози и напади на паника што ги имала. Иако не ја советувале да абортира, стравот од растечките хормони и фиброидите бил нејзиниот изговор за првичниот страв.
Откако почувствувала мачнина, отишла на гинеколог каде што откриле дека носи два фетуси, но се развил само еден, кој подоцна станал нејзиниот син Михаил.
Денес, по сите трауми и трагедии, Олга води мирен семеен живот и планира во иднина да им помага на децата без родителска грижа.
Фото: ИнстаграмИзвор: Najzena.rs
