Чудотворната говор вода излекувала многу деца: Момче не кажувало ни збор додека не се измило и напило од светата вода
Ja нарекуваат водата што зборува, односно говорот на водата. Не е важно кој како ја вика, туку важно е што излечила многу деца кои не можеле да зборуваат.
Тоа е лековит природен извор на 100 метри под врвот на планината Гледиќ, над рековското село Жупањевац, во соседна Србија. Чудно е и самото место каде што се наоѓа, бидејќи извира буквално на врвот на планината, на надморска височина од 822 метри. Различни легенди се поврзани не само со овој извор, туку и со остатоците од црквата Света Недеља, за која се претпоставува дека потекнува од 5 век, со важниот археолошки локалитет Град, а особено со пештерите.
Тешко е да се стигне до водотекот дури и кога патот е сув, а невозможно при обилни дождови и снегови. Може да се пристапи од правец на Жупањевац, Калениќ и Надрље, но само со трактор или теренско возило.
Родителите на децата кои не зборуваат стигнуваат до едно од овие села и потоа бараат помош од луѓето кои се подготвени да ги пренесат со трактор до изворот. Потребни се час и половина до два часа за да се помине шумскиот пат од осум километри од едно од овие три села до изворот. Патот е стрмен и тесен, а кога е влажен од дожд е многу опасен. Треба да пешачите околу 300 метри.
- Интересно е што возев само машки деца, а немаше девојчиња, а сигурно знам дека помага водата - вели Горан Јовановиќ од Бар.
Момчето од Књажевац имало тешка говорна мана. Кога го однеле на лекар и го слушнале како зборува, докторот останал зачуден. Детето од Шабац не кажа ниту збор. По миењето и пиењето вода, првото нешто што бил: „Боже, Боже“.
Горан додава дека ги возел сите овие луѓе и дека зема само 1.000 динари кои му се потребни за гориво, бидејќи од болните не се земаат пари. Важно е да им се помогне.
Слична приказна раскажува и Душан Петровиќ од Рековац. Тој вели дека, според традицијата, говор водата било осветено во 15 век. Ја осветиле седуммина монаси од Света Гора кои бегајќи од Турците останале на планините Гледиќ и Мојсињ, за кои постои и запис. Водата била земана неколку пати за анализа и секогаш била бактериолошки и хемиски целосно исправна.
Во близина на изворот има две пештери во народот познати како голема и мала зандана. Сите го знаат влезот во големата зандана, но ретко кој ја нашол малата зандана. Долга е околу 16 метри, по што нагло се стеснува така што понатамошниот пристап е невозможен. Бидејќи со него се поврзуваат разни легенди, во последно време никој не се осмелил да стапне таму.
Децата ги паселе овците околу водата. Додека другите деца се бркале и си играле, Ѓека, едноставно момче, обично седело покрај изворот или пред пештерата. Еден ден му пришол висок, виток млад човек со златна коса. Го поканил да дојде со него. Детето го следело без многу размислување. Штом младичот зачекорил во пештерата, во малата зандана, карпите малку се разделиле. Кога двајцата влегле внатре, младиот човек му рекол на момчето дека е ангел Божји и дека Бог го удостоил
- Тогаш ангелот со чудна светлина го осветли патот до срцето на пештерата - раскажал Бернард Љубас, наставник по уметност во училиште во Рековац.
Тој вели дека според легендите поминале низ ходник и дошле до мал поток од чиј крак бликала вода. Потоа влегле во просторија каде што имало големи дрвени маси на кои била украсена царската облека, како и круна со крстови, бисери и накит. На дното од собата имало отворен сандак со многу големи златници и сеферин.
- Уште како сиромашен Ѓека почнал да фаќа златници и да си ги пика во пазувите, а ангелот му рекол да не го прави тоа, бидејќи тоа богатство не било наменето за него туку за некој од семејството Немањиќ, кој ќе ја оживее Србија - рекол Бернард.
Кога ќе пропадне толку многу, Господ ќе се смилува и ќе дозволи еден Немањиќ да се врати. Дотогаш никој не смее да го допира, му рекол ангелот, му дал еден дукат за родителите да купат нива и го извел од пештерата. Една недела по неговото исчезнување, Ѓека ненадејно се појавил пред запрепастените момчиња кои ги чувале овците. На нивните загрижени прашања каде бил една недела, тој одговорил дека пред еден час влегол во пештерата, а потоа раскажал што му се случило.
Луѓето од Лева, кои знаеле за оваа легенда, со години неуспешно се обидувале да влезат во пештерата, но не успеале да ја најдат. Жител на Шибница пронашол влез во мала зандана. Бил решен да влезе. Но, штом направил чекор, слушнал глас кој му рекол да не влегува, бидејќи ќе се повреди. Човекот избегал веднаш без разлика на се. Никој повеќе не ни помислил да ја бара.
извор: регионданас
