„Додека другите девојки мирни спиеја, ти ја негуваше својата болна мајка“: Исидора Бјелица имала 66 метастази кога се простила од ќерка ѝ

Добивај вести на Viber

Долго се бореше со ракот, јавно зборуваше за него, влезе во дебати со пријателите кои велеа дека болеста е „табу“, но нема лек.

Писателката Исидора Бјелица ја загуби битката со тешката болест и почина на 52-годишна возраст во домот на нејзините родители во Белград, оставајќи ги зад себе сопругот и двете деца.

Во последната исповед Исидора се присети на сите тешки моменти кои и ги донел животот. Во таа прилика изјавила дека „одбива да се свитка и да умре во тишина“, докажувајќи уште еднаш каков борец била.

Исидора никогаш немала проблем отворено да зборува за својата болест, а открила дали некогаш зажалила.

Еве дел од интервјуто во кое таа зборува за тешката болест и нејзината борба:

- Имав голема расправија со Гага Николиќ, дали треба отворено да зборуваме за болеста или не. Гага сметаше дека тоа не треба да се прави, дека кај нас болеста е големо табу, дека луѓето и јавноста се премногу агресивни. Од друга страна, да не зборував отворено за мојата болест, немаше да дознаам многу работи, никогаш немаше да дојдам на клиниката што ми го продолжи животот, на лекот што ми го продолжи животот. Отидов на клиниката „Аџибадем Систина“ кога овде веќе бев полумртва, со 66 метастази и таму дознав за нов лек. Никогаш тоа немаше да се случи ако не зборував за болеста - рече тогаш Бјелица, додавајќи што направила за да се излечи од порочната болест:

- Проголтав бубачки во Куба, отидов во Швајцарија да видам некој луд Филипинец, кој ме удри со стап по глава. Третиот пат кога почна да ме тепа, си реков: „Е, чекај мајко, подобро да квичам од рак отколку овој тип да ме тепа по глава со дрво!“ (се смее)... Пиев лимета, голтав шкорпии, земав разни тинктури, пробав сè. На луѓето им пречат такви работи, но мене не. Кога некој ќе ви каже дека ви остануваат уште три месеци живот, вие сте подготвени да пробате сè. Од една страна примив 68 хемотерапии, од друга страна нема тинктура што не сум ја испила, нема алтернативен лек што не сум го пробала и испила. Мислам дека сега сум како Распутин, невозможно е нешто да ме отруе, имуна сум на се – раскажала тогаш писателката.

Писателката Исидора Бјелица потоа го сподели своето мислење дали ракот може да се излечи само со алтернативни методи:

- Хемотерапијата денес не е како порано. Има некои видови на рак каде терапијата е многу ефикасна, како мојата, на пример. Секој кој има над 18 години треба сам да одлучи како ќе се лекува, но мислам дека официјалната медицина не треба така лесно да се напушта. Особено што има многу официјални и алтернативни препарати кои можат да ги ублажат штетните ефекти на хемотерапијата и зрачењето, да ги зголемат леукоцитите, да ја намалат болката, да го спречат опаѓањето на косата... Мислам дека е опасно да се одбие секаков вид третман, особено сега, кога секојдневно се работи на подобрување на лековите и терапиите - заклучува Исидора Бјелица за Блиц.

Исидора била посебно врзана за ќерката Вила, а во една прилика и го честиташе роденденот со потресна порака.

„Драга моја туфнице, среќен роденден, Божјата милост секогаш да биде со тебе... Знаеш колку ме боли што последните четири години ги помина во болници во постојан страв и грижа. Додека другите девојчиња мирно спиеја, ти ја негуваше болната мајка ноќ и ноќ.

Додека другите девојки одеа на спорт, ти поминуваше часови и часови на онкологија, но, драга моја, низ сето тоа страдање научивме повеќе за љубовта отколку што би ни донел среќниот живот во здравје и изобилство. И двете научивме дека во овој кревок паднат свет исткаен од несовршеност, нема посилна сила од љубовта. Научивме дека се е минливо и исчезнува, а само таа со секоја мака и несреќа станува посилна. И затоа биди радосна и мирна, девојче мое, мајка ти те сака најмногу на сите светови“, напиша тогаш Исидора.

Исидора почина на 6 август во домот на нејзините родители во Белград.

Зад себе ги остави синот Лав, ќерката Вила и сопругот Небојша Пајкиќ.