Мама вели „не“, баба „да“: Како да им поставите граници на бабите и дедовците без да се налутат?
„Ваше е да го воспитувате детето, јас да го разгалам“, и рекла мојата мајка на другарка ми кога разговарале зошто бабата им дозволува на внуците секакви работи, што не е во согласност со договорот со родителите на децата.
Баба дава повеќе цртани.
Баба дава повеќе чоколади.
Баба, исто така, готви три оброци ако е потребно.
Баба не бара играчките да се соберат.
Баба не го подготвува детето за спиење точно во осум часот.
Местото на баба е генерално порелаксирано.
Бабата веќе нема потреба да ги воспитува децата, да воведува правила, да инсистира да се забавуваат затоа што, реално, децата не се постојано со баба, ниту често, ниту премногу долго за баба да може да го прави тоа. Барем не тој што не живее во исто домаќинство со децата.
И затоа бабите им се драги на повеќето деца. Затоа што децата не треба да прават ништо и можат да направат речиси сè. Бабите обично трчаат по децата со чинии и вилушки, затоа што само треба да се јаде, макар и на трамболина. Имам една фотографија на која свекрва ми ја храни внуката за време на паузите додека таа скока на трамболина. Типична баба, како да е излезена од мемиња. Навистина ми се допаѓа многу.
Но, што се случува кога бабите и дедовците го прават со своите деца она што е големо „не“ за родителите? Овде зборуваме за поважни работи од цртаните, чоколадите и одењето на спиење.
Тепање, религија, храна, сексуалност, малцинства како точки на расправија
Ако родителите ги воспитуваат децата без ќотек, што ако бабите и дедовците го тепаат детето? Како реагирате на шлаканица или „невина“ шлаканица по задникот?
Ако сте виделе, реагирајте во моментот, што е можно помирно и ненаметливо. Објаснете како разбирате дека не било лоша намера, туку „образование“, туку како тие методи се покажале лоши за менталното здравје на децата и меѓу другото се забранети со закон. Нема „сладок“ ќотек. Дури и шлаканица по пелените е срамно.
Ако родителите ги воспитуваат своите деца како вегетаријанци, што ако бабите и дедовците ги хранат своите деца со ќебапи и пилешко? И уште го прават тоа тајно со она „не и кажувај на мајка ти“?
Без разлика што мислите за одгледување деца без месо, да правиш нешто зад грбот на твоите родители е целосна грубост и непочитување. Освен ако тоа што го прават родителите не го загрозува животот на детето.
Ако родителите ги воспитуваат децата надвор од религијата, дали на бабите и дедовците им е дозволено да го носат детето во црква и да го учат тоа дете на религиозни работи? И обратно, дали им е дозволено да му кажат на детето дека нема бог ако родителите го воспитуваат детето во религија? Мојот став е цврсто „не“. Исто како што тоа не треба да го прават воспитувачките или учителките.
Религијата треба да биде приватна работа, а не нешто околу кое мавтаме како доказ дека сме подобри луѓе од другите. Јас, која бев воспитана во вера и одев на веронаука во црква уште кога бевме петмина во класот, мислам дека црквата нема никаква врска во световните институции.
Ако родителите ги воспитуваат своите деца според кои било други принципи кои често се или-или во нашето општество (било да е тоа политичка или сексуална идеологија), бабите и дедовците мора да ги почитуваат одлуките на родителите. Можеби во младоста го исмејувале единственото момче на час по ритмика кое ја сака розовата боја и го нарекувале со погрдни имиња, но тоа не значи дека треба да ги научите и вашите деца да се потсмеваат.
Можеби бабите и дедовците не се толерантни кон имигрантите, но тоа не значи дека треба да му ја полнат главата на вашето дете против „обоени“, како што ги нарече неодамна еден таксист со кој се возев.
Има многу други примери, секое семејство има некои работи по кои генерациите се разликуваат по воспитување. И не тврдам дека моето и воспитувањето на маж ми е подобро од туѓото, ама така е.
Тие мора да знаат кои граници не треба да се преминат
Ова се доста големи и важни работи. За нив треба да се разговара и во семејството веднаш штом ќе се родат децата, а уште порано ако има индиции дека другите членови ќе бидат активно вклучени во воспитувањето на детето.
Бабите и дедовците се израснати во различно време и можеби имаат различни мислења од вас. И тоа е во ред. Тие треба да знаат кои се вашите ставови и кои се границите кои не смеат да ги преминат, нема тоа да го „сфатат сами“. Не треба да реагирате ненадејно и бурно откако ќе се случи нешто бидејќи тоа обично е контрапродуктивно.
Многу емоции зовриваат, па често се случува детето трајно да се оддалечи од бабите и дедовците, што повторно не е најјасната одлука, освен ако тие навистина не ги надминале сите граници и вашето дете одеднаш нема необични приказни, стравови или модринки откако ќе дојде од кај вашите родители или од родителите на вашиот партнер.
Веднаш штом се роди моето дете, зборувавме за тоа дека има некои граници кои не смеат да се преминат. Тоа е она на што се држат, но бидејќи ние всушност сме доста слични по многу прашања, тоа не е навистина тешко. Други меки граници се таму и всушност добредојдени. Бабите и дедовците се посебна зона за релаксација за децата, а истото е и нашето дете, која едноставно сака да поминува време со родителите на мојот сопруг.
А сопругот вели дека се илјада пати помеки кон неа отколку што биле кон него, сепак знае да се пошегува: Како ја оставате да го прави тоа, а мене не ми дозволувате? Тие само се смеат и велат: Ние ја завршивме нашата работа.
А што би се случило доколку родителите на мојот сопруг (или моите покојни) не бидат послушни и ги удирале децата со работи кои се неприфатливи за нас? Да речеме дека сите ќе се гледаме многу помалку.
Затоа што, кој не ме почитува мене како мајка или мојот сопруг како татко, навистина не треба да очекува да ги почитуваме.
Фото: Freepik.com
Извор: Zadovoljna.dnevnik.hr
