Намерата не ми беше да ѝ се осветам на снаата: Само се случи . . .

Никогаш не замислував дека ќе ми се случи да не се согласувам со мојата снаа, но ... Се случи ...

Имам седумдесет години, две ќерки и син. Секој од нив има свое семејство и деца. Може да кажете дека сум среќна жена. Сепак, ништо во животот не може да тече лесно ...

Јас секогаш се дружев добро со моите зетови, но бидејќи тие живеат далеку,

не можевме да се спречкаме, можеби и немало кога?

Синот живее во истиот град каде што живееме и ние со сопругот. Честопати му помагаме во грижата за децата и вообичаено јас готвам за сите нас.

Бидејќи неговите деца се најмлади од сите мои внуци, сите им купуваме играчки и облека. Дури и моите ќерки се среќни што купуваат и испраќаат подароци на нивните внуци.

Квалитетни и убави јакни, панталони, патики, ранци ... Сè! Сепак, досега не сум видела ништо од овие работи на моите внуци. Кога снаата наутро ме повикува да ги чувам децата, на нив секогаш има тренерка, јакна што е тенка како хартијата, патики што се излупени или излитени.

Кога го средува нивниот стан, таа ни ги носи нештата што се вишок и ги става кај нас на таванот. Ја прашував во неколку наврати што се случува со работите што ние и им ги подаруваме на децата, а таа ќе ми рече дека децата ги носат, но дека ги пораснале или дека не ги сакаат.

Еден ден, кога мојата внука се испоти од со скокање во игротека, решив да отидам на таванот и да најдам меѓу различните кеси, нешто што може да го носи се додека нејзините родители не дојдат по неа, да не седи испотено девојчето.

Луѓе, што се’ најдов таму! Сè што купувавме со години, скоро неотпакувано! Имаше работи за деца од раѓање до 7 години!

Толку се лутив што тие работи не беа искористени што не можев да се воздржам. Чекав син ми и снаата да дојдат по децата, а потоа на Интернет напишав: „Подарувам нови работи за девојчиња и момчиња на возраст од 0-7 години!“

Луѓето почнаа да доаѓаат, и за два дена целосно го расчистив таванот.  Гневот до денес не ми помина, но сега се чувствувам подобро!

Ме водеше само едно: „грев е што овие облеки стојат неискористени, додека некои деца немаат што да носат! “