Неверојатна приказна: Чекаа деца 14 години, па добија тројка во време на пандемија
Имав среќа да ги видам веднаш по раѓањето,
да го слушнам нивниот прв плач и да ги гушнам. Немаше крај на мојата среќа,
вели мама Ана
Јанко, Мирка и Јакуб Петраш, предвремено родената тројка среде првиот бран на пандемијата
на коронавирусот, конечно се заедно со нивната мајка Ана (35) и таткото Мирко
(37) во населбата Падина, во општина Ковачица, во соседна Србија. По 14 години
борба за потомството, нивната среќа сега е трипати поголема.
Бидејќи на свет дошле на 28 мај на почетокот на осмиот месец од бременоста, двајцата
браќа и сестра им требало да поминат извесно време во инкубатор во Институтот
за заштита на деца и млади во Нови Сад, и сè беше дополнително комплицирано од
сегашната епидемиолошка состојба. Мама Ана и тато Мирко ги видоа повторно по
една недела.
Гордата мајка Ана Петраш (35) вели дека Јанко тежел само 1.570 грама, Мирка
1.540, додека Јакуб бил најмал со 1.440 грама, но дека сега сите напредуваат и
веќе тежат околу три килограми.
- Раѓањето помина добро. Оригиналниот план беше да се изврши царски рез под
целосна анестезија, но во последен момент се предомислија и се решија за
локална анестезија, така што имав среќа да ги видам веднаш по раѓањето, да го
слушнам нивниот прв плач и да ги гушнам. Немаше крај на мојата среќа - се
сеќава Ана.
Упорност
Тоа чувство на среќа сè уште ги држи Ана и Мирко, кои 14 години се обидувале да
имаат деца. Тие не сакале да се предадат по никоја цена и биле четири пати на инсеменција,
и четири пати на ин витро оплодување.
- На почетокот знаевме дека моите полицистични јајници можат да бидат проблем,
па ги „прескокнавме“ сите дијагнози низ кои поминуваат многумина. По совет на
докторот, започнавме со оплодувања и првиот беше успешен, но за жал бременоста
беше прекината во рана фаза. Пробавме уште три пати и тогаш тие ни рекоа дека
не вреди и дека мора да претрпиме ин витро оплодување. Сакавме децата толку
многу што не сакавме да се откажеме или да се предадеме. Затоа започнавме со ин
витро оплодување и самите ги плативме првите две, а потоа слушнавме дека RHIF
ги финансира. Ни беа одобрени средства и со помош на д-р Зорица Црногорац во
Нови Сад, конечно дознавме дека ќе станеме татко и мајка - раскажува Ана.
Изненадување
Таа и нејзиниот сопруг се надеваа дека ќе имаат близнаци, но првиот ултразвук
покажал само еден фетус. Без оглед на сè, тоа било исто така огромна причина да
се слави во семејството Петраш.
Гордиот дедо е главен шеф во кујна, тато
ги бања и ги храни…
- Во одредена фаза се појави хиперстимулација, односно реакција на јајниците на
хормонска терапија. Практично, тие почнаа да произведуваат многу течност што ми
се насобра во стомакот, па ме сместија во породилната болница во Нови Сад. Имав
втор ултразвук и лекарите ми рекоа дека бебето е добро. Сепак, на третиот
ултразвук, лекарот ме праша: колку ембриони се вметнати за време на ин витро
оплодувањето? Го прашав зошто ме прашува тоа, а тој со насмевка ми рече:
затоа што гледам три бебиња - со насмевка кажува Ана.
Вели дека сигурно би паднала во тој момент, доколку не лежела на креветот и веднаш
почнала да плаче од среќа, само размислувајќи за тоа како ќе му ја соопшти
веста на сопругот Мирко.
- Штом го зграпчив телефонот, му се јавив на Мирко и го прашав дали тој седи
или стои, затоа што имам добри вести. Само што ми рече дека седи, му реков дека
ќе имаме три деца и му кажав што се случува. Тогаш заедно плачевме од среќа -
се сеќава мама Ана.
Жителите на Падина исто така биле среќни, затоа што слушнале дека за прв пат во
историјата на местото, ќе имаат една тројка во нивното соседство.
Организација
- Падина е мало место и скоро сите се познаваме, така што сите беа пресреќни и
пристигнаа честитки од сите страни. Морам да признаам дека имало и такви кои
биле загрижени и прашале: како ќе го направите тоа сега, како ќе го финансираме
сето тоа и слично. Јас не сум вработена а мојот сопруг е професионален возач и
живееме со неговиот татко. Сега една девојка доаѓа да ни помага, инаку правиме
сè сами. Нашиот горд дедо е наш главен готвач, Мирко ги бања децата, ги храни и
го поминува секој слободен момент со нас, затоа што тој мора да работи. Мислам
дека ако има хармонија, разбирање, поддршка и љубов во семејството, тогаш со
добра организација сè е можно. За нас е важно да имаме сè за децата, да не
бидеме гладни и жедни, да ги плаќаме сметките и да не се плашиме за
егзистенција. Не велам дека е лесно, но сè може да се издржи со многу љубов, а
за среќа ја имаме - гордо раскажува Ана.
Таа признава дека за нив многу значи што ин витро оплодувањето го финансирале со
помош на RHIF, затоа што претходните обиди ги чинеле многу, но дека не жалат за
ништо кога ќе ја видат насмевката на Јанко, Мирка и Јакуб.
Извор: zenskikutak.rs
Се подготвуваа за ин витро оплодување: Случајно, природно зачнаа тројка
