„Одеднаш бев многу уморна“: Првиот симптом на Андреа ѝ изгледал небитен, сега има 36 години и живее со оваа болест

Мултиплекс склероза е хронична автоимуна болест, која се јавува двапати почесто кај жените отколку кај мажите. Андреа Ѓокиќ, за жал, е една од оние жени кои се разболеле од оваа болест, а како што вели, се започнало во 2015 година. Чувствувала „безначајни“ симптоми кои всушност не укажуваат на сето ова и прочитајте понатаму за што се работи тогаш.

- Се започна во 2015 година. Одеднаш бев многу уморна. Сега кога го вратив филмот имаше некои мали „безначајни“ сигнали како на пр. не можев да заспијам, нешто ме гребеше, а мравки ко да ме лазеа по целото мое тело или ги влечев нозете кога одев. Бев на работа и нешто почна да ми тече од левата страна на телото, како што одминуваше денот сфатив дека не чувствувам топлина на левата страна од телото, изјави Андреа.

Се јавила во Ургентниот центар, убедена дека можеби на некој чуден начин се пресекла. Тогаш, како што вели, започнува нејзиниот пекол. Дијагностиката веднаш отишла во насока на МС и многу брзо добила дијагноза мултиплекс склероза.

Отпрвин, таа одбила да ја прифати нејзината дијагноза

- Како и повеќето пациенти, јас го одбив тоа, мислев дека има грешка, дека некој вирус само ми прелетал низ телото... Но, моето тело набрзо ме разубеди, почнаа да се случуваат релапси.

За помалку од една година имала 4 релапси. Втората и третата биле исклучително тешки, имало видлив инвалидитет.

Не можев да ги користам рацете, координацијата ми беше многу лоша, налетав на вратите, аглите на ѕидовите, не можев ни да ги врзам врвките од чевлите, сè ми паѓаше од раце и не бев самостојна. Бев очајна и исплашена, искрено открила Андреа.

Тогаш се запознала со нејзиниот сегашен докторски професор, Шарлот Месарос. Сè уште во фазата на закрепнување од вториот релапс следела третина од ист вид, па четврта... А нејзиниот доктор барал решение и рекол дека треба што поскоро да почнат некаква терапија бидејќи нејзината форма на болеста е високо активна мултиплекс склероза.

-Тогаш се појави донација на лекови за 30 пациенти, веднаш се согласив. Дали имав страв од лекот, да, но стравот дека брзо ќе станам инвалид беше многу поголем. Кога почнав со таа терапија не знаев што да очекувам, бев и исплашена и возбудена.

Од моментот кога го почнале лекувањето, состојбата и се смирила, била многу подобра, телото и се опоравило од тие напади и била многу среќна. Сепак, по некое време, продолжиле да се појавуваат релапси.

- Терапијата повторно пристигна, на мојата среќа и немаше крај. Бидејќи донацијата траеше 2 години, се плашев што ќе правиме после тоа. Недолго по завршувањето на донацијата, лекот беше ставен на нашата позитивна листа и јас продолжив со лекувањето. Но, пред околу две години, за време на последователната магнетна резонанца, мојот лекар забележа мала прогресија и реши да ја смени терапијата. Веднаш се согласив, но повторно ме обзеде страв „што ако треба долго да чекам за нов лек“.

Сега живее нормален, исполнет живот

Не чекала долго, за 2 недели почнала нова терапија. Овој пат, како што истакнува, немало ни страв, ни ништо, бидејќи знаела каква е нејзината состојба без и со терапија.

- Мојата нова терапија е во форма на капсули, ги пијам наутро и навечер, многу ми се удобни бидејќи повеќе не се боцкам. Немав ниту една негативна реакција на лекот, а она што е најважно и најдобро од се е што мојата магнетна резонанца е во многу подобра состојба, без прогресија, додека некои лезии дури и се намалија. Воодушевена сум и среќна. Живеам нормален живот, работам, патувам, шетам со моите кучиња и правам одлични пешачки патеки. Водиме активен, интересен и среќен живот.

Извор: zena.blic.rs

FOTO: Youtube screenshot