Под сонцето, над небото
Велат
За секој од нас место под сонцето има
И ниту еден човек роден не е
За во туѓа сенка да се прпелка
Дека секој сончевина во себе носи
И дека со убост посебна сјае
Дури и тогаш кога небото сиво е
И кога облаците натежнале над земјата
Велат
Старите и мудрите така велат
Дека дете ко ќе се роди
Ко сонце в куќи да има влезено
И дека од него сите се греат
Небаре топло огниште среде зима баботи
Та свети куќата со радост
Од среќа распослани шербет мисли на сите страни
Велат
Ете сум чула како велат оти сонцето за сите исто е
И за него нема боја, раса ниту пол
Дека бакнежот сончев за секого ист е
И топлината која душата ја загрева
Та нема чоек кој со сласт не ја впива
Мижурајќи со глата угоре крената
И насмев на крајот од усните
Велат
Велат оти за секој од нас време има на земјава
И дека секој со секого ист е
Та сите за љубов копнееме
Од исти кошмари страдаме
На исти радости срцата ни се полнат
Од исти болки утробата ни се собира
Ко во неа камчиња мали да има
Од јад и бес, од страв и гнев
Велат
Велат оти небото доволно широко е
За под него чоек раат да си живее
И најдоброто од себе да го даде
Оти мисијата чоечка не е за војна да води
Ниту за сабја в раце да држи
Туку некоја арнина да стори
И од арнината друг да израдува
За да мирно може да спие, да заспие
Велат
Велат дека за секој од нас место има
И под сонцето
И под ова небо
И над него кога душата телото го напушта
За секој од нас место има
И за секој од нас надеж има
За под сонцето да живее
И на небото споменот да му заживее
Ете така велат
Така велат оние кои за љубов знаат
