Повикот на Св.Петка засекогаш ѝ го промени животот на Љиљана: Ќе читате и ќе ве лазат морници
Писателката Љиљана Хабјановиќ Ѓуровиќ е родена во Крушевац во 1953-та година, а нејзината кариера ја одбележаа бројни литературни дела како „Ženskog rodoslova", „Petkane", „Igre Anđela", „To je ljubav sveta slila".
Таа привлече големо внимание кај читателите со своите книжевни способности, а особено со романот „Ženski rodoslov“, кој ги следи животите на неколку генерации жени и нивните судбини, кои се испреплетени со мрежата на проблеми и тешката положба на жената во 19-ти и 20-ти век. Овој роман, објавен пред 26 години, е преведен на 11 јазици, но ретко кој знае дека Љиљана имала големи проблеми додека го пишувала.
- Беше есен 1995-та година, имав четириесет и две години и почнав да го пишувам романот. Лошо почнав. Се борев со зборовите, толку многу што верував дека сум ја изгубила дарбата. Еден ден, додека плачев и молев за помош од Свети Никола, Свети Василиј Острошки и Свети Петар Цетински, ми паднаа на ум зборовите: „А зошто ти како жена не ѝ се молиш на Света Петка? „И во исто време пред мене видов икона од Светицата во црвен фустан, со сина шамија. Дотогаш Света Петка не беше „мојот“ Светец. Дури и бев малку исплашена од неа.
Света Петка ѝ била спас во тој момент, а дека судбината си го направила своето покажува и ситуацијата која истиот ден ѝ се случила на нејзината кума:
- Истиот ден попладнето ме контактираше Душанка Лукиќ, кумата која го крсти мојот син. Таа ми кажа дека тој ден била во манастирот Света Петка во Извор (кај Параќин) и дека таму одеднаш почувствувала дека треба да влезе во продавницата и да ми купи икона на Света Петка. Морам да напоменам дека тогаш не беше побожна и дека го посети манастирот како помошник министер. Таа и самата беше изненадена од тоа што и се случи и ме праша дали сакам да ми донесе икона.
Можете да ја замислите мојата радост и збунетост кога открив дека светецот на иконата изгледа исто како во мојата визија, и кога јас и кумата во разговор утврдивме дека ми купила икона во прилика во исто време кога првпат се молев на Света Петка.
Таа мисла и тој повик засекогаш ѝ го промениле животот, а писателката со сето срце се свртела кон света Петка, почнала да оди во црквата на Калемегдан и оваа светица ја смета за свој заштитник.
- Секако, почнав да одам во црквата на Калемегдан. Поминаа пет години. Потоа дојде 29-ти декември 2000 година. Петок. Во параклисот на Света Петка, додека чекав да ја целивам иконата над светиот извор, ми дојде една мисла, како јасна заповед: „Треба да престанеш да ја пишуваш книгата што ја пишуваш, да напишеш роман за св. Петка и насловот треба да биде Петкана!“
Се исплашив. Се прашував дали тоа навистина беше волја на Светицата? Може ли да го направам тоа? Дали ќе можам? И помина повеќе од еден месец додека едно утро, кога се разбудив, реков: „Добро. Ќе се обидам."
Додека пишував, често ја гледав иконата на Светицата што ја ставав на мојата маса. И го почувствував нејзиното живо присуство. За време на работата, двапати ја сонував. Во мојот прв сон таа ми даде одговори на три прашања кои ме мачеа од мојата петнаесетта година. Во друг сон ми откри некои важни информации за себе - рече писателката, која пред 21 година го објави својот роман „Петкана“.
Романот „Петкана“ годинава доби свое филмско остварување и на тој начин продолжи да ја воодушевува публиката, а Света Петка има големо значење за Љиљана Хабјановиќ Ѓуровиќ.
- Оттогаш поминаа 20 години. Света Петка има посебно место во мојот живот. Јас ѝ се молам кога ми е тешко. Ѝ благодарам кога сум среќна. Двапати бев во Јаши и ги бакнав нејзините свети мошти. Ја сонував уште неколку пати, и секогаш кога сакаше да ми каже нешто важно. Главно да ме води и да ме наведе да направам нов чекор на патот на верата – објасни писателката.
Извор: zenablic.rs
