Психијатар тврди: Ако му посветувате доволно внимание на детето, тоа нема да биде луто, разгалено и непослушно
Психијатар Светомир
Бојанин за воспитувањето: „Целта на родителите не е да бидат
ред, туку детето да знае за редот„.
„Луѓето прашуваат што да прават кога ќе дојдат гости, а децата им скокаат на глава и воопшто не сакаат да ги слушаат. Или кога ќе ги однесат во продавница, детето почнува да се тркала на подот и да вреска за мајка му да му купи нешто “, вели д-р Светомир Бојанин и открива како да се избегнат такви ситуации.
Проф. Д-р Светомир Бојанин, е еден од основачите на невропсихологија од развојниот период, познат детски психијатар и автор на повеќе книги и учебници за ран развој и училиште.
Книгите се полни со вредни совети за родителите, а еве што вели тој за феноменот на слушање и послушност кај децата, како и зошто децата имаат изливи на гнев на јавни места или пред гости:
„Феноменот на слушање кај децата е занемарен, децата се повеќе се предмет-суштества на гледање. Затоа, нивната имагинација и послушност запреа, затоа тие повеќе не го доживуваат светот според вистинските вредности. Она што го гледаме е посилно од она што го слушаме.
Детето прво го доживува светот визуелно, но потоа треба постепено да му се воведува и што може да научи слушајќи, за да го разбере светот околу него и самиот себе. Затоа треба многу да му се зборува, а потоа тоа нека го репродуцира со цртање затоа што така го развива своето ментално и асоцијативно поле. Оттука, зборот послушност, ние прво мора да слушаме.
Најдобро би било да ги исфрлите ТВ и игрите од дома. ТВ денес стана бејбиситерка. Ако некое дете претпочита да гледа цртани филмови отколку да оди на прошетка со вас, сте ја изгубиле битката, некаде сте погрешиле.
Треба да се живее природно со децата, треба да се вклучат во животот, да се има уво за нив, постојано да им се посветува време на нив, треба да се занимавате со нив. Тогаш нема да има пропусти, нема да има плен.
Луѓето прашуваат што да прават кога ќе дојдат гости, а децата им скокаат на глава и воопшто не сакаат да слушаат. Или кога ќе ги однесат во продавница, детето почнува да се тркала на подот и да вреска за мајка му да му купи нешто “, вели д-р Светомир Бојанин и открива како да се избегнат такви ситуации.
Тој проблем тогаш не е решен!
Ако живееме со нив природно, ако сме се справиле со нив на време и во доволна мера, ако тие знаат колку се важни за нас, нема да има такво разгалување. Ако сте навикнати да го купувате неговото внимание со подароци - а тоа е најголемото зло за дете - тогаш тој ќе ве замоли во продавницата да му купите нешто затоа што е замена за љубов и внимание. Не бара колаче, туку внимание, и го карате или наградувате за бисквит. Ако не му посветувате доволно внимание на детето, тогаш тоа ќе го граби вниманието во продавницата, а ако му посветувате доволно и правилно внимание, тоа нема да се случи.
Тоа значи да му објасните на време дека не може да добие нешто секој пат, дека мама нема толку многу пари, но затоа мама го носи на прошетка и разговара со него, што е многу поважно. Ако детето не добие соодветно внимание, тогаш тоа ќе го зграби од други луѓе, на пр. од гости.
Преку подароци, на децата може убаво да им се објасни значењето на некој настан, празник. Тие ќе добијат мали подароци за мали празници, и големи подароци за големи празници. Индиректно, значењето на празникот му е познато, но, се разбира, сè што му е објаснето.
На децата им е поважно каков пример гледаат дома отколку што им кажуваме. Ако некое дете пишува домашна задача, а мајката готви и му рече на таткото за соседот: „Погледни каква куќа изградил! Нема еден ден одено на училиште, но тој знае како да живее! “ - Каква порака му испраќа мајката на детето во тој момент?
Децата не треба да бидат казнети на кој било начин, а најмалку со ќотек. Болката што му ја нанесовте ќе создаде омраза кај него, а не посакуваната реакција или промена на однесувањето. Ако живеевме со него природно, се занимававме со него, ако тој има наше постојано внимание и љубов, тоа нема да биде непослушно, нема да има потреба од ќотек и казна. Подобро е тогаш да зборуваме за своите емоции.
Ако некое дете нè сака, ако е послушно (покорност што доаѓа од љубов, а не од страв), тоа ќе разбере порано ако му кажеме дека нешто не повредило (не во смисла да го обвинуваме) - отколку да го удриме. А ако го повредиме со ќотек, му нанесеме болка, тој нема да може да сочувствува со нас “.
Извор:zenskikutak
Можеби ќе ве интересира:
Дали сте подготвени за второ дете: Одлуката понекогаш не е лесна