„Решив да не раѓам деца и еве зошто сум подобра од многумина што родиле“: Шок исповед на професорката Нада
Исповедта на жена која решила да не раѓа деца е
брутално искрена
Цел живот се соочувам со прашањето зошто немам деца. Јас и мојот сопруг на почетокот на нашата врска одлучивме да немаме деца. Оставивме можност да ја смениме таа одлука, доколку сакаме. Но, ние не сакавме. Имавме прекрасен живот.
Бевме професори, посветени на нашата работа и мислевме дека нашите кариери имаат значење. Нашата улога во воспитувањето на младите генерации ни беше важна, иако не бевме родители. На крајот на краиштата, ние го обликуваме умот на децата секој ден, главно повеќе и подобро од нивните родители. А ние сепак плаќавме повисоки даноци како „не-родители“ за да го „вратиме долгот кон општеството“.
Нашиот договор не беше прифатен кога се работи за поширокото семејство и познанства. Дури и сосема непознати луѓе би се осмелиле да го коментираат нашиот избор. Некогаш ни кажуваа дека сме себични, некогаш не гледаа со чудење, а најлошо од се‘ со израз на жалење.
Мојот сопруг почина релативно млад, пред да се пензионира, но јас продолжив да го живеам животот во потполност. Имавме неверојатно среќен живот, исполнет со љубов и разбирање. Последното нешто што би сакал е да бидам несреќна. Луѓето сега велат дека сум сама. Но, не сум. И не сум несреќна. Не се ни покајав за нашата одлука.
Луѓето често претпоставуваат дека се посреќни ако имаат деца, но вистината е дека многу од нив не се задоволни од тоа како нивните деца пораснале, како се однесуваат кон нив и како ги исполниле нивните очекувања. Го гледам тоа меѓу моите несреќни врсници. Таквите жени често ги пренесуваат своите очекувања на внуците и на крајот повторно се разочаруваат. Страдаат кога се сами, кога никому не му требаат, кога се заборавени.
Тие не можат да најдат среќа во себе и мора да се чувствуваат потребни или својата цел ја наоѓаат во улогата на жртва. Второ, често, тие не можат ништо ни да му понудат на светот, па ја ставаат својата наводна жртва на пиедесталот на крајната цел на размножување и животниот циклус. Да ги прогласиме за доживотни светци, за да го тргнеме и тоа од дневен ред.
Јас не сум таква. Верувам дека ваквите луѓе, кои не можат да најдат среќа во себе, се најлошите критичари. Тие ги гледаат во мене можностите што ги пропуштиле; што можеле да направат, но немале храброст. Наместо тоа, тие се предале на очекувањата на патријархалното општество. Тие го избраа полесниот пат, иако не мислат така.
Другите ми завидуваат затоа што имав можност да го видам светот, да живеам како што сакав и да имам партнер кој ме сакаше до последниот здив. Намерно го користам зборот „партнер“, а не „сопруг“. Некои жени имаат сопруг, а јас го споделив мојот живот со партнер. Бев среќна девојка. Имавме доволно пари кои најмногу ги трошевме на себе. Бевме посветени еден на друг, нешто што повеќето луѓе никогаш не го доживуваат. Љубомората е гадна работа. Тие завидливи луѓе се многу лути на нас жените кои не сме се репродуцирале.
Често ми велат, со скриено задоволство, дека нема да има кој да се грижи за мене кога ќе бидам стара и болна. Во оваа група спаѓаат млади домаќинки со неколку деца, нивните сопрузи кои малку заработуваат и постарите конзервативни мажи. Мислам дека ова е најсебичниот мотив за раѓање деца. Имам доволно пари за да можам да си дозволам дом кога е потребно и никогаш, никогаш, не би ги уништила животите на децата врзувајќи ги за мојот кревет.
Посебно ми се смешни оние кои тврдат дека ништо не сум оставила зад себе и дека моите гени нема да се пренесат на следната генерација. Уште посмешно е кога ќе кажат луѓе чиј генетски потенцијал се реализира со неписмено и глупаво коментирање на социјалните мрежи. Зошто нивните гени се вредни за вас и каква штета би биле доколку не се пренесат? Зарем реплицирањето на себе не е себична, себична и глупава причина за раѓање? А велат дека луѓето без деца се себични!
Зошто луѓето мислат дека жените кои не раѓаат се безвредни? Зарем тоа не е најпримитивниот закон на природата? Зарем една обична Малтазерка(куче) не е многу повредна од која било друга жена затоа што повеќе се репродуцирала? Ова биолошко дејство не бара никакво училиште или посебни способности или интелигенција. Сите знаеме како да го направиме тоа.
А всушност, светот би бил многу подобро место доколку луѓето се репродуцираат помалку, особено оние кои различно навредуваат секого, се агресивни и мразат секој што живее поинаку од нив. Што можат таквите луѓе и нивното потомство да му понудат на светот? Целиот мој работен век на училиште ги гледав тие уништени деца. Малкумина успеале целосно да се оттргнат од своето примитивно воспитување и да бидат среќни.
Што ја прави подобра од мене некоја жена која случајно забременила со сопруг кој се дружи во обложувалница? Јас која како учител одгледав генерации деца и ги направив подобри луѓе? И кој е поодговорен?
Фото: freepik
Извор: стилкурир
