Една година без музичката легенда: Љубовната приказна на Оливер Драгојевиќ
Животот на Оливер Драгојевиќ и на неговата сопруга Весна е една од најромантичните љубовни приказни во регионот, која фановите на легендарниот пејач ја раскажуваат и една година по неговата смрт.
„Си реков себе си дека е доста од осаменост, младешки глупости, а потоа се сретнав со неа, кога имав 26, а таа 19“ раскажал Оливер во претходно интервју.
- И имав среќа. Среќен сум што имам толку добра жена што после толку време сѐ уште ме чека со она што ми се допаѓа најмногу, домашна топла супа. Со тоа, најдоброто се враќам во живот. Никој не готви подобро од мојата Весна. Ја развеселувам и јас со нејзиниот парфем што го нарачала или некое друго парче. Јас сум човек на стари обичаи што ужива во мали нешта, топлината на домот, домашните јадења, децата, внуците. А Весна е одлична баба, таа е онаа која се сеќава на сите родендени, имендени, купува подароци, тоа е многу грижлива и внимателна - раскажа Оливер во почетокот на 2012-та година, за неговата сопруга Весна. Нивната децении долга љубовна приказна почна на 13-ти мај 1973-та година, а тоа е ден кој засекогаш остана еден од најубавите за Драгјевиќ.
Земале кредит за да направат свадба
Си реков себе си дека е доста од осаменост, младешки глупости, а потоа се сретнав со неа, кога имав 26, а таа 19. Ја сретнав кај Страдун, помина покрај мене, имаше црна и црвена коса, долга и брановидна. И тоа само што помина. Се свртев и се сврте и таа во исто време. Потоа се распрашував која е таа. Имаше место за состаноци во Градската кафана, каде што се знаеше се за сите. Еден од тамошните луѓе, посредник, ни договори состанок.. Се најдовме во Градското кафуле едно утро. Дали тоа беше состанок или кафе, не знам. И така седевме и се согласивме да се видиме попладнето повторно. Бевме во паркот, од главната пошта до Бонин и седевме таму можеби еден час, два ... Ние некако направивме договор за врска. Немаше преддоговорни спогодби, немаше ништо - рече тој, а една година подоцна младата двојка ги направи брачните завети во куќата на Оливер во Сплит со десет гости.
- Татко ми, мајка ми, брат ми, девојка му, жена ми, јас и двајца, тројца пријатели. Но, беше одлично. Еден го донесе виното, мојот старец отиде на месо, организирав некоја торта. Тие зедоа кредит, немаше пари, немаше ништо. Пеевме, јадевме и се дружевме некое време, а во вечерните часови отидовме во хотелот Марјан во еден бар. Таму сите заспавме во фотелјите, бевме толку уморни од прославата- се присети уметникот и среќата на младите брачни другари не знаеше за граници кога го добија синот Дино, и близнаците Дамир и Давор.
Како што растеше семејството, имаше потреба од поголем простор за живеење, а двојката беше воодушевена што го користеа нивниот стан во раните 1980-ти. Имено, дотогаш живееле во станот на таткото на Оливер, каде што живееле неговиот брат и неговото семејство, и иако биле под истиот покрив, музичарот мислел на други деца. Никогаш не сакал да е досадно или тивко.
- Живееме одлично. Никогаш не ни е здодевно и никогаш не сме осамени. Со Весна, имаме договор, а за најмалку уште една ќерка- изјави пред повеќе од три децении музичарот за време на заедничко интервју, а потоа неговата сопруга му одговори: - Имам завршено медицинско училиште и сум работела пет години како медицинска сестра во болничкиот дом во Дубровник, каде што се родив. Знам за заштитата и потребите на децата, па знам дека е тешко да се воспитаат три или повеќе, ако ги има. Сепак, до доаѓањето на внуците и снаите, семејството остана на бројот пет.
- Весна секогаш знаеше како со четири мажи во куќата, таа е вешта. Таа е главната во нашиот дом. Никој не бил злоупотребуван, се чувавме заедно, но секој ја има својата слобода - така ја опиша музичарот негова најголема љубов, која беше покрај него и во најубавите и во најлошите мигови од животот.
