Таа муслиманка, тој православен: За Божиќ ја меси најубавата погача, а тој ја носи титулата најдобар зет во нејзиното семејство
Мерима од Босанска Крупа и Душан од Белград се симбол на заедништво, на кое и денес треба да се сеќаваме, многу почесто од нас.
Мерима и Душан се 30 години во среќен брак. Тоа што се од различни националности и вери не ги спречи да се венчаат во Белград за време на војната во Босна.
Во 1992 година, само една работа одлучуваше за животот или смртта на луѓето во Босна, дали се крстат или клањаат, дали се Срби или муслимани.
Мерима Бузимкиќ во 1992 година со воен авион дошла во Белград од бојното поле во Книн, со намера да ја бара својата тетка која живеела во Батајница.
- На 22 октомври 1992 година во Белград го запознав мојот сегашен сопруг Душан. По еден месец гледање, Душан ме покани на неговата забава. Дојдов да и помогнам на мајка му и тогаш ме запроси, изјави Мерима за The Best Woman.
Мерима се согласи да остане со Душан и да се омажи за него. Во тој момент таа не знаела дали нејзините родители се воопшто живи и што се случува со нив, бидејќи војната во Босна била на врвот.
-Живеевме неженети една година, работевме и собиравме пари за свадбата. Набргу по свадбата добивме две деца.
Кога им кажала на родителите дека се омажила за Србин, тие биле среќни бидејќи дознале дека таа е жива.
Не сите, вели тој, веднаш се согласиле муслиманка и православен маж да се венчаат за време на војната, но тие двајца си останале лојални еден на друг и истрајале во намерата да се венчаат. Во октомври годинава Мери и Дуле ќе прослават триесет години брак.
- Кога дознав дека моите родители се живи, по неколку години им испратив писмо. Тогаш им кажав дека се омажив во Белград за Душан Павловиќ и дека имам две деца. Дури и да беа лути, немаше да можат да влијаат на мене бидејќи јас веќе го формирав мојот живот и основав семејство.
На почетокот, таткото на Мерима, Осман, бил малку огорчен затоа што Мерима се омажила за Србин. Меѓутоа, набрзо се предомислиле кога го запознале Душан.
-Кога дознаа дека сум жива, се радуваа, бидејќи се плашеа дека и тие ме изгубиле. Тато беше малку лут на почетокот, но како што велат луѓето, не си го јадеш своето месо. Бидејќи брат ми беше убиен во таа војна во Босна, останавме со две сестри и јас. Моите родители толку многу го сакаа Душан што секогаш велеа дека тој е нивниот најдобар зет.
Таткото на Мари, Осман, има три деноминации во неговата куќа
- Едната сестра се омажи за Американец и живее во Њујорк, друга сестра се омажи за муслиман во Босна, а јас се омажив за Душан, Србин. Па татко ми има три религии во куќата.
Кога Мерима во 1992 година дошла во Белград, сите знаеле од каде доаѓа и која е нејзината вера, но вели дека никогаш не наидувала на грди коментари.
- Никогаш не сум доживеала некој да ме навредува, да ме гледа настрана. Сретнав и огорчени луѓе кои изгубија членови на семејството во таа војна, но јас лично никогаш не почувствував непријатност.
Мерима и Душан со семејството го слават Божиќ. Иако го слави Бајрам, Мери вели дека ги почитува сите христијански, верски празници, но дека религијата и нацијата не се нејзините животни одредници.
- Битно ми е каква личност сте. Не е важно дали ќе се крстиш или ќе се поклониш, објаснува Мерима и додава дека во таков дух ги воспитувала и ќерките.
