моите жени се чудо... мајки
со шест пара очи за чедата
и уште два на тилот (за секој случај)
љубовници
кои купуваат долна облека во секс шопови
и чорапи со жартери пред подзинатите продавачки
сопруги
кои меѓу перење и пеглање го затоплуваат ручекот
и со насмев го пречекуваат саканиот
ќерки
кои трчаат да испазарат за родителите
дур на телефон решаваат математички равенки
колешки
кои со маникираните нокти типкаат по тастатура
и во актовката носат уплатници за топол оброк
моите жени се чудо
тие се се’ во едно и многу повеќе од тоа
плачат на романтични филмови
кршат чаши на тамбураши
се расправаат со пцости од кои мажите срам ги фаќа
и гугуткаат нежно меѓу две воздишки во кревет
тие се плејада жени во една
секоја толку посебна во својата лудост
кои на пијано песните ми ги рецитираат
а на трезно си ги исплакуваме промашените љубови
тие се ноќ и ден
сонце и полна месечина
гризат со оголени песјаци сред пмс
дур со ангелски поглед те гледаат
моите жени немаат години
во сета бркотница зад себе ги оставиле
ниту ги бројат
ниту пак даваат некој да им ги брои
денот го живеат ко последен да им е
а ноќите ги пејат на сиот глас
брчките си ги чуваат како скапоцености
по ѓаволите, си ги сакаат, нивни се
и носат црвен кармин на усните
оти им се сака
оти им се може
оти им стои
оти иста боја како срцата им е
моите жени
моите борци
моите
вашите
нивните
жени
За Женски Магазин, поетесета Ана Бунтеска
