Ана Бунтеска: Во главата кога “клик” ти прави
Во главата кога “клик” ти прави,
па се сокриваш од сите,
а најмногу од сам себе
и само очите ти светат во ноќта,
а во денот најтемната точка си ти,
со сите стравови,
борби,
сомнежи,
зачнати љубови,
убиени љубови,
отсонувани дијалози,
на глас кажани монолози,
со мисла за смртта,
сокриена зад лажна насмевка,
самоуверена и дрска,
а знаеш дека сето тоа е лага,
па смислуваш приказна,
во која си главен лик,
а спореден во сопствениот живот,
зошто осамата те мачи,
а луѓето те нервираат
и знаеш дека нешто не е в ред,
па се мислиш да појдеш на психијатар,
ама на пола пат назад се враќаш,
шубе ти е да не рече дека си нормален,
оти со лудоста знаеш како да излезеш на крај,
а чувствуваш дека не си ко што треба,
кожата те боли оти душата преширока ти е,
а срцето ти прескокнува како на времето расипана плоча,
во себе знаеш дека не е до времето,
ниту до годините е,
ниту до животот или смртта,
туку до тагата дека е,
се насобрала, натежнала,
згуснала и на клетки се напластила,
ете така ми е, денес така ми тежи светот,
како кога во главата “клик” ти прави.
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
