Ана Бунтеска: чо’ек на чо’ека му е... чо’ек
да се стокмиш во јагнешка кожа
не те прај јагне, чупе
туку само кажува оти си убил животинче
та си одрал и на себе натнал
и после
колку и да ги миеш рацете
на железо ќе ти мирисаат
на неуб’о
на живот одземен
а нема погрд мирис од оној на крв
твоја ли е, туѓа ли е, нема разлика
нема
твоја ако е, телото ти страда
туѓа ако е, душата те боли
не се токми во јагнешка кожа
ниту верувај им на оние кои на себе ја клаваат
и кои лажна милост во очите носат
а за крв страдни се
со наострени песјаци
забревтани од омраза
напоени со лажни идеали
нагостени со месото од лажни идоли
не верувај им на оние кои навидум кротки се
а во вените жешко железо им врие
со погани мисли и измазнети лица
со отров на јазиците и намирисани куршуми
не верувај им на оние кои мора да убијат јагне
кои мора да се испоганат со крв
за да се скријат во туѓо руво
тие, пиле
таквите
од нив, од таквите подалеку да си
одбери волци
со нив барем знаеш на што си
и ќе знаеш ш’о да пра’иш
оти гладен волк шија кине за да се најаде
не од стрв
не од беснотилак
туку од глад, за да преживее
а лош чо’ек
лошиот чо’ек на душа ти стапнува оти му се сака
оти ниту усул има, ниту уба’ина во себе
оти крв му треба за да му се обои денот
и твојата болка за да му се зацрни ноќта
и во руво од јагне цицалче ќе шета
однадвор бело и меко
однатре крваво
со железен мирис на пораз
таквите, тие
од нив подалеку да си
оти таквите, луѓе не се
ниту пак некогаш ќе стане чо’ек од нив
ниту волк
ниту јагне ќе биде
туку сенка
сенка со мирис на железо
со мирис на крв
зад барикадите на сета чо’ечност
