Ана Бунтеска: Да ми си најдиш пиле чоек-лек
Никому да не бидиш чоек-отров
Никого да не поболваш во душата и во умот
Оти на чоека душата ко ќе му оболи
Лек не се наоѓа ни под дрво ни под камен
Ќе му црнеј
Ќе му изгние
Ко јаболко забораено на астал
Така душата чоечка гние
Полека
Скоро и да не можиш да приметиш
Дур еден ден не се стопи ко свеќа
Та после ќе речат абе од срцето му било
Така си појде од овај свет
Ами да
Aма не од болест за која иљач има
Туку од болест која разјадува без да сетиш
Која денот ти го затемнува
А ноќта ја прај полна стравој
Која без сон те остава
И после пикај храна во себе ко улав
Ама ништо на снагата не ти се фаќа
И смеј се ко будала
Ама радост во срцето немаш
Никому
Ама никому да не бидиш чоек-отров
Ако не си за некого-пушти го
Не му го запирај саатот во градите
Не си играј со чоечка судбина
Оти поголем никој не е од животот
Освен смртта која доаѓа ко е пишана
Ниту да дајш пак некому моќ за отров да ти биди
Да ти го снеможи телото
Болести да те навјасаат
Умот од мисли да те боли
И да те притиска дишењето ко кузнај шо напор е
Да не даваш никому да те убива со лажна надеж и љубов
Со отровни зборој кои ќе ги затскрие со мирис на цимет и мед
Со празни реченици за голема љубов
Зад кои нема дела, ниту пак сила
Да ми си најдиш пиле чоек-лек
За со него да се смејш
Абе душата да ти игра од радост ко ќе го опулиш
И рацете сами накај него да ти итаат
Телото да ми ти го сака
А умот да ти вези убајни покрај него
Да ти се прелева љубовта од очите
Таков чоек да си и ти некому
И таков чоек дома да пуштиш
Кој ќе ти го светни домот
И во него спокој ќе ти дојси
Кој од едното, ќе знај две да стори
Од ништото-нешто
И во тишина ќе ти зборва
А ти ќе знајш да му ги чуеш зборојте
Чоек-лек
Таквиот да го најдиш
Тој пиле
Само тој ќе знај да те сака
Ама онака ко шо ти треба за да си среќна
И само на оној шо ти чоек-лек ќе му бидиш
Ќе можиш да го љубиш
Од лекот-лек да прајте
За да ви трае
За убо
За љубов
За среќа
За живот пиле...за живот
За Женски магазин, Ана Бунтеска
