Ана Бунтеска: Дента кога те одболедував

Дента кога те одболедував беше сосем обичен ден,

недела...како денот кога се имам родено,

што (секако) е сосем случајно,

иако во случајности не верувам.

Сабајлината сонце огреа,

а јас сонцето не го сакам на кожава,

а да сме до крај искрени,

ниту тоа е нешто посебно загреано (!) за мене.

Потем, како предвесник,

небото потемне, задува,

а јас како дете истрчав со боси нозе и мокра коса на тераса,

за сите молњи во очиве да ги соберам, небаре ќе светат поубаво.

Дента кога те одболедував,

решив да го поминам сама,

со тишина во главава и музика која во уши ми трешти,

мирна и тивка, впрочем каква што сум секогаш.

Се облеков во зелено,

со пуштена грива и сосем малку шминка,

без ниту една лоша мисла во умот,

со мирни прсти и без трепет во душата.

И се почувствував чисто,

во срцево ми светат улициве измиени од дождот,

зеленилото над мене и мирисот на нов почеток,

во мене, за мене.

Дента кога те одболедував,

беше сосем обичен ден, но полн мир,

беше ден кога вдишав со полни гради

и издишав бев мачнина и бол.

Беше убав ден,

обичен, а толку полн необични знаци,

сонце, дожд, молњи и мир,

овој убав ден...дента кога од тебе се излекував.

За Женски Магазин, Ана Бунтеска