Ана Бунтеска: Ќе заборавиме

Ќе заборавиме

На се’ ќе заборавиме

Кој тука бил грб да ни чува

Кога дури и сенката сме ја изгубиле

Кој рака подал

Тогаш кога сите в џеб си ги ставиле

Ќе заборавиме кој ни ги забришал солзите

Тогаш кога најтешко ни било

И кој на колената иљач ставил

Кога сме паднале и коленичеле од болка

Ќе заборавиме

Се’ ќе заборавиме

Оти арното не се помни долго

Ама затоа лошото до смрт со себе го носиме

И го вртиме низ умови и усти

Како дете слатка карамела

Се’ ќе заборавиме

Оти така скроени сме

А кројката не ни ја бива

Ниту нешто убо ни носи

Та некојпат си мислам

Како ќе беше поинакви да бевме

Ете поинаку на животот да гледавме

И лошото ко магла да го растеравме

Без на души да ни тежи

А за арното

Е за него ко слепи за стап да се фатевме

И да памтевме дека на арно со арно се враќа

Та и на непознати убост да им сториме

Чунки ќе им текни и тие со другите такви да се

Чиниш сите да прогледаме

На ова слепило од суети што го имаме

И на сета надеж изгубена

Јас уште верба имам

Дека сепак ќе заборавиме

Ама на се’ што тага во срцата ни донело

И што вака или онака не’ поболело

Не за друго

Не за со сила добрина да покажеме

Туку за спас

За спас на душите наши

И за спас на оние кои нашата карма ќе ја наследат

Ете, за нив

Само за нив сила да собериме

И да паметиме

Дека секоја мисла лоша

Со лошо се враќа

И дека секоја мисла алтан

Богатство од луѓе не’ прави

Толку сакам

И толку овојпат имам да кажам

За да не изумам, за да не заборавам

Каква сакам да бидам

Каква сакам да ме памтите

За Женски магазин поетесата Ана Бунтеска