Ана Бунтеска: Мисла-градина цут
Мисла-градина цут
Та од секоја по еден цвет
И во нив медовина од убост
Како нектар за најаска
Душа да наполни
Срце да осветли
А потем спокој
Диши-издиши
Полни гради свежина
И секоја клетка-живот
Та од животот да сплетиш приказна
Не обична и не приспивна
Туку некоја која ќе буди и разбуди
Која од кал ќе извлече
И покаже нов пат
Мисла-градина цут
Оти колку поголема градина
Толку поубави деној
И многу да сториш од малку
Од капка вода, бунар
Од ронка леб, погача
Од едно вдишување, небо
Од поглед, љубов за навек
Мислата-градина цут да ти биди
И коров во неа да не расте
Ниту сува трева која од сонце гори
Та да видиш убост што е
И како се’ мирис поинаков има
Да ти се чини оти и ноќта свети
А денот е ко тепсија пред тебе послан
Не треба многу
И не барај многу
Ни од себе
Ниту од другите
Колку поскромен си
Толку послободен ќе бидеш
Само умот спастрен да ти е
Како долапче полно азно
И за секој по едно паре таму да чуваш
Оти џабе се’ друго
Ако мисла-градина цут немаш
Во која ќе се родиш
Во која ќе живееш
Во која коски ќе ти закопаат
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
