Ана Бунтеска: молкот љубов не е

Не е љубов чупче ако не се караш

и да премолчуваш ко да не се случило нештото

не е љубов да ја веднеш глата демек се сложуваш

а внатре во затворената уста лоши зборој

да се прпелкаат

не е љубов да се правиш оти ништо не ти пречи

и оти што и да е, ти простум ќе го минеш

лажењето љубов не е

ниту пак некогаш ќе биде,

викај!

Викај и карај се

ако нешто не ти чини да кренеш џева

да се искараш со него и ич да не ти е гајле

да си кажеш и отров во душата да не збираш

оти еден ден и ти и тој ќе се задушите од изголтани

зборој

и ќе се отруете од бесот кој сте го збирале

оти еден ден ко лавина сè низ планина ќе тргнe

и нема тука сопирачка

нема усул поjќе

полоша лавина од куп грди зборови нема чупе

затоа не чувај бес во себе

и нему да му кажеш да не ти ќути

и да не ти се плаши ич

и да викате еден на друг

да си олесните на душите и зло во себе да не збирате

и да се искарате страшно не е

дур’ навечер заедно си легнувате

и лице в лице свртени заспивате

а дланките една во друг ви се пикнати

и здивојте ви се мешаат

не е љубов ако не се караш

ами љубовта широка и голема е

знае да простува и да се извинува

знае покорно на колена да падне

и знае гла’ата гордо горе да ја крене

ама љубов не е ако се молчи

и не е љубов ако в очи се гледа и се лаже

не е љубов ако зад насмевката песјаците ги остриш

ниту ако зад милиот збор сабји криеш

не е љубов ако медовина подаваш

со раце во отров натопени

пиле

чупе мое

љубов е кога вистината од уста ти се тркала

и тогаш кога знаеш дека скапо ќе те чини

љубов е кога ќе го пуштиш да си оди

оти знаеш дека среќа нема да му донесеш

љубов е кога ќе му поможиш да те заборави

иако ти цел живот ќе го памтиш

љубов е кога срцето ќе му го дадеш неосетно

за да не му стои во умот дека мора да го чува

и кога еве вака песна ќе му напишеш

со надеж оти ќе знае и ќе препознае

пиле мое, чупче мое уб’о

не е љубов ако во неа те нема

ниту пак ти си ако љубов во себе не носиш

и кратко е времето

пусто, целиот живот кус е

та секогаш ти фали уште една година или две

уште барем еден миг за ова или она да направиш

зато љубовта не мери ја

и на кантар не клавај ја

и дај му ја к’о ш’о во тебе седи

без да ја украсуваш и пакуваш

ете така шлапни му ја в лице

со гушкање и бакнеж

и признај му оти терсене си и таква ќе бидеш

ама оти сè шо ќе направиш со душа ќе е

и со сето срце внатре

оти тоа љубов е, пиле мое

тоа љубовта е

За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска

Фото: Стојан Стојановски