Ана Бунтеска: Не е до маглата

не е до маглата

никогаш и не било

се изгубивме некаде попатно

сонце дур имаше

и небото блескаше сино

ете тогаш не се видовме

ќори при очи

глуви при уши

со мраз во душите

а горливи срца

заслепени од суета

уморни од барање

еден покрај друг поминавме

без да се погледнеме

и еден во друг да си ѕирнеме

таму

ете таму да се најдеме

да се препознаеме

животи наназад дур се баравме

а и во овој се промашивме

и сега низ магла лутаме

како кучиња скитници

како изгубени

без цел

ниту идеја каде сме кинисале

а во оваа магла

во оваа која во умовите ни тлее

нема да се најдеме

оти е густа и тешка

со мирис на убиена желба

абортирана среќа

густа како сета горчина во дланките

кои во немоќ ги стискаме

и тешка

како чекорите дур се оддалечуваме

оти еден за друг да бевме

по срцата ќе се препознаевме

по чукањето и трепетот

кој во ист ритам ни е

оти и во најгустата магла

како оваа која вечерва стежна

кога ништо не се гледа

небаре перде на очите имаме

срцата сами патот ќе го најдеа

не е до маглата

никогаш и не било

до нас е

до луѓето

до таа проклета магла во која векови живееме

За Женски Магазин, Ана Бунтеска