Ана Бунтеска: нема поуб’а слика од онаа на среќен чо’ек

Добивај вести на Viber

да ти заигра душата

да ја олаба’иш ко ремен после најаска

да ја погалиш к’о на мало дете косичето

да ѝ се насмееш к’о на убав лик спроти тебе

да се потсетиш зошто се љубиш

и дека ниту една љубов нема чиста да е

ако онаа кон себе не ја чуваш

ете токму така

да ја чуваш љубовта кон себе к’о рожба

наведната над неа дур’ спие

да ја полеваш со надеж и верба ко ретко цвеќе

да си со неа едно

исто к’о што дишеш така да се сакаш

оти без воздух или без душа, исто е

од едното телото ќе ти умри

а од другото чо’ек во тебе не ќе остане

та бадијала после воздух ќе арчиш

како сениште, како свој да не си

затоа душата пушти си ја

и некој ќеф направи ѝ

ете, збери си убај луѓе крај себе

да ти џагорат и умот со нивните зборо’и да ти се полни

како најуба’та музика да ја слушаш

стисокот на рацете да им го сетиш

и телото да ти се смири ко’ ќе те гушнат

ко’ ќе те стиснат во себе небаре дел од нив си

и кога енергијата нивна во тебе ќе потече

та испуканото внатре ќе се налее со смеа

и ќе цути

нема поуба’а слика од онаа на чо’ек ш’о цути

ш’о душата му пее

ш’о очите му говорат за среќата во срцето ш’о му е

нема поуба’а слика од онаа на среќен чо’ек

кој знае како сам себе да се љуби

како од таа љубов и на другите да дари

без да ја мери и премерува

без да се лакоми или да ситничари

кој од душа ја црпе како од извор непресушен

и колку појќе ја дава

толку појќе душата му се полни

нема

нема поуба’а слика од чо’ек ш’о знае да сака

и кој знае душата да си ја олаба’и

да ја лета к’о дете-змеј

да ја пази к’о момче-девојката

да ја почитува к’о животот-смртта

оти само еднаш на овој свет сме

и само еден ваков живот имаме

а во тој

во тој живи да сме

толку живи ш’о душите ќе ни играат

спокојни

насмеани

среќни