Ана Бунтеска: Од алчност не ме дочека

Не чекаш да те понудам

со љубовта моја да те нагостам

сервирана со внимание

како слатко од вишни

во стаклено тањирче

и сребрено лажиче

со чаша бистра вода

за полесно да врви блажината

да не те засити наеднаш

оти лезет така нема

ете

алчен си

и не чекаш

прво со голема лажица црпиш

а потем со раце

како ненајаден

ненаситен

трпаш во устата

и голташ пред да соџвакаш

со светнати очи

и за мене туѓ поглед

со шербет кој низ устата ти тече

и алиштата ти ги гнаси

како да не си ти

не те препознавам

а твојот лик е

и телото твое е

ама срцето не ти го знам повеќе

и потем

потем блуеш

љубовта ми ја блуеш наоколу

во црвени млазеви

и реа

ништо повеќе во тебе не останува

а и во мене е пусто

ете

не чекаш да те понудам

ниту пак сама да ти дадам

со убост

со ќеф

да те послужам со љубовта моја

како долго чекан гостин

со чест

и милост

на исплетен од свилен конец чаршаф

да ти постелам

она што за тебе го чувам

она што и онака ќе ти го дадев

ама не чекаш

пусто

од алчност

не ме дочека

За Женски Магазин, Ана Бунтеска