Ана Бунтеска: Одамна

Добивај вести на Viber

Одамна не носам накит

ниту шапки

не носам високи потпетици

ниту часовник носам

oчите ми се единствен украс

црвена ја бојосав косата

често боса шетам дур ми ѕемнат прстите на нозете

а со времето расчистивме дека не си се допаѓаме

oдамна не зборувам многу

ниту гледам телевизија

не читам весници

ниту пак сакам да прераскажувам шеги

се’ што имам да кажам во погледот носам

луѓето ги гледам за да ги видам

читам меѓу редови и туѓи мисли

ја зборувам вистината и тогаш кога ми носи бол

одамна го заклучив срцето

како модерна блиндор врата со четири вртења на клучот

oдамна насмевката ја ставам наутро и ја вадам навечер

како секојдневен ритуал со шминкање

одамна плачам во себе

небаре брана кај грлото имам ставено

oдамна не знам што со сите овие чувства

во кој подрум да ги ставам, за случајно да не затребаат

oдамна името ми изгуби значење

оти во моите три букви има еден цел шарен свет

одамна

но толку многу одамна

што веќе не знам ни дали сум сонувала

паметам дека имав крила

со меки, нежни пердуви

на допир воздушести

како облаците да ти легнале на дланка

како кога од милост душата ти се распаѓа

мирисаа на чисто

на безгрешност и љубов

но

тоа беше толку одамна

што навистина не сум сигурна дали воопшто ги имав

одамна плешките ме болат

ми крварат на исто место

ми пулсираат раните

душата чиниш низ нив ми излегува

и некогаш, кога успевам да заспијам

има утра

кога ми мириса на детство

Фото: Стојан Стојановски