Ана Бунтеска: Оти без љубов не бива
ко ќе изградиш замок
та со купишта камен срцето ќе си го покриеш
демек така заштитено ќе е
оти со годините и тоа подостарело
па не трпи ниту удари
ниту пак лузните заздравуваат ко некогаш
ете како пред дваесетина години
кога со смеење само се лечело
а сега
сега ниту да се смее знае
и не слуша кога го тешиш
ко оглувено да е
ко немо и ќоро
ко и самото да не знае што со себе
па те моли да го чуваш некако
ете дури и не е грев во камен да го оковаш
и себе и него да го спасиш
та се тешиш оти и без љубов се живее
вака-така ќе се тера животот
и со тек на време ќе се научиш сам да си
и нема ни да ти пречи тишината
дур на сон не ти дојде сеќавањето за љубовта
и беља ти направи
та се будиш растреперен и збунет
а тоа штракалото во градите чука ко на трка да си бил
и во устата ти горчат сеќавањата
а џабе јадеш и пиеш кога низ денот вкусот ти останува
и ко болен си
ко пола чоек
ниту за себе ниту за другите арен
и си гледаш онаму долу, кај срцето
и жал ти паѓа
па замокот го рушиш и камењата ги тргаш
дур не ти прокрвари од под ноктите
дур прав не ги сториш
и си го оставаш кутрото да дише
оти знае
оти знаеш
не ве бива сами
не ве бива без љубов
не ве бива
За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска
Фото: Стојан Стојановски
