Ана Бунтеска: Писмо

Писмо ти пишувам,

на хартија во боја на есенски лист

ете, на хартија зборови ти постилам,

со парфем оддалеку ги прскам,

ги припремам  како чеиз,

со злато и срма ги украсувам.

Долго писмо ти пишувам,

душава на парче хартија ти ја нудам,

со убав ракопис го везам,

и со солза го потпишувам,

на срцево го притискам,

невидлив отпечаток да оставам.

Ти ги давам сите неизречени мисли,

оние од кои се срамев и бегав,

оние кои ме болат,

мислите кои во глава ми роварат,

обоени во сите нијанси меѓу црно и бело,

осветлени од полна месечина.

Со ноќи ти пишувам,

помеѓу два дима од цигара те одболедувам,

пишувам дур надвор се разденува и стемнува,

телото со глад си го измачувам,

врз хартијата животот ми одминува,

додека од мене мастилава љубов истекува.

Писмо ти напишав за последен пат,

долго и мачно,

во него себе се ставив,

ти се покажав, соголена и ранлива,

во писмо ти се дадов,

оти поинаку не ме посака.

Испразнета од се’,

уморна и тажна,

со чаша вино во раката,

а меѓу прстите дур цигарата ми чади,

длабоко вдишувам и во градите го задржувам

мирисот на изгорена хартија.


За Женски Магазин, Ана Бунтеска