Ана Бунтеска: Шишенце за солзи

Ги собирам моите солзи во стаклено шишенце,

но, не обично, ова беше мало, со широко дно,

кое се прелеваше во чудна зелено-златеста нијанса,

купено од продавница за чување тага.

“Ми треба шишенце” реков сериозно и тивко,

“за солзи, за моите солзи”...

“Земи го ова”-ми рече продавачот, со исто толку сериозен глас,

“совршено е за твоите очи, совршено за твојата тага,

и никогаш не се преполнува, секогаш ќе има место барем за уште една солза”.

Моето шишенце стои на прозорецот,

ја сака светлината, си игра со неа, а и солзите поубаво личат така.

Течноста ја менува бојата од темно зелена до светло жолта,

а можеби само така мене ми се чини...

И навистина, колку и да плачам, секогаш има место за уште...

Моите солзи  мирисаат на изгубена игра,

на дамнешни спомени, на темни утра и светли ноќи.

Некои мирисаат и на свежо искосена трева, некои на дожд,

а некои пак мирисаат на шумско овошје.

Ги вкусувам некогаш со чаша црно вино...горко-слатки се,

заситуваат, скокоткаат, некогаш гребат, болат.

Моето шишенце...мојата тага...моите солзи,

мојата душа стои на прозорецот, на светлина... и се прелева....

во таа чудесно убава зелено-златна нијанса...

во бојата на моите очи...

кои никако да пресушат.

За Женски Магазин, Ана Бунтеска