Ана Бунтеска: старо купувам

Ќе се украсиш

со сите нишани на себе

косата спастрена

како свила растурена по плеќите

накарминисани усни

и очи обоени

образи нацрвени

како на млада невеста светнати

со жар кој ти тлее

во долниот дел од стомакот ти спие

и се разгорува

како огниште во зима

накитена во очите со ѕвезди

небаре небото си го ставила во себе

со чекор брз

иташ кон љубовта

и прескокнуваш сомнежи

како децата вирови од дожд што прескокнуваат

и си велиш

добро ќе е

сѐ ќе биде добро, мора да е

го премолчуваш немирот

а говориш будалаштини

колку нешто да се каже

своја си

а толку далеку од себе

како некој друг во тебе да е

телото да ти го запоседнал

а ти немо гледаш

стуткана настрана

со грутка која ти горчи во грлото

и дланки во тупаници

иташ

по празни улици и жежок асфалт

и дур'се разминуваш со старо купувам

се прашуваш со потсмев во умот

дал’ душата ќе ти ја купи

за полна рака ситни пари

За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска