Ана Бунтеска: Убава жена
Нема поубава жена
Од жена која љубена е
Од сама себе најпрво
Од себе сама најмногу
Која знае како да се чува
И како себеси среќна да се стори
Та да си најди секогаш повод
Да и’ цути лицето
И живеачката убава да и’ биде
Нема поубава жена
Од жена која љубена е
Од оној со кој постела дели
И кој срцето на дланка ќе и’ го дари
Без да мери, без да премерува
Кој ќе знае како насмев да и’ измами
И со поглед еден маката да и’ ја види
Нема и не ќе има поубава жена
Од жена која знае што сака
И која знае оти заслужува спокој
Која не ќе дава црнила да гледа
Ниту отров да голта
Која до себе ќе држи
И со крената глава ќе чекори
Оти убоста во ликот минува
И кожата ќе огруби
Времето трага ќе остави
И рацете ќе ги остари
Ама убавината во окото не минува
И сиот лик од него свети
Та ти се чини оти најубава е
Како ниедна друга која на земјава се родила
Таквите жени ретки се
Таквите жени алтани се
Тие кои за себе љубов имаат
Тие кои од саканиот љубов примаат
И по одот се познаваат
По насмевката и срцето младешко
Од кое годините само бројка стануваат
Нема поубава жена
Од жена која среќна е
И која среќата за ништо на светов не си ја продава
Ниту за руба свилена ја менува
Ниту за златници од неа се откажува
Оти убавите жени умни се
И знаат оти се’ на светов кратко трае
Освен мирот
Освен тој лековит мир во нивните срца
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
