Ана Бунтеска: Угоре и удолу

Некојпат чоек угоре е

Та му се чини оти среќата в џеб му лежи

Оти никојпат не ќе пресуши

И ко сонце на лето по патот ќе му свети

Па што и да посака, тука му е

На дофат на рака, на дофат на око

И си се поплукува за да му трае

Да не му фрли некој урок

И да му го зацрни виделото

Ама ете

Некојпат чоек удолу паѓа

Како во бездна, во бунар без вода

И очај тежок го фаќа

Како к’сметот грб да му свртил

И кај некој друг да заминал

Та му иди од кожа да си излези

Сенката да си ја прескокни

Од умот свој да избега

И не знај кој пат да го фати

Дали налево или надесно да киниса

Иако сеедно е, бесцелно е

Некојпат

Некојпат чоек угоре е

Некојпат удолу паѓа

Ама да знај угоре ко е

Рака да подај на оној кој удолу паѓа

Да помогни без чалам

Без збор и без да чека да му се врати

Ете само така, оти чоек е

И оти друг чоек ќе спаси

За матната душата да не му ја однеси

И само тие кои горе се, а долу гледаат

Остануваат луѓе за навек

И надеж даваат оти чоештина има

Та ко ќе се сврти тркалото

И кога оној кој угоре бил, долу ќе се најди

Никојпат осамен и сам не ќе е

И секогаш ќе има кој грб да му биди

Оти чоек бил

Оти не заборавил широк во срцето да биди

Некојпат угоре, некојпат удолу си

Ама кај и да си

Каде и животот да те однеси

Секојпат чоек да си останиш

За Женски Магазин, Ана Бунтеска