Ана Бунтеска: Збор и избор
Кога на човек зборот ќе му го одземеш
Како јазикот да си му го откорнал личи
Та го гледаш како се напрега и мачи
Како риба на суво што се прпелка
Проколнат устата само да ја отвора
Без од неа мисла да излези
За болката и радоста да си ги кажи
Та без зборови оставен
Ко дете сирак без мајчина дума
Низ светот осуден да талка
Како птица без гнездо
За крила уморни да свие
Како јалова матка
Која завива без чедо да зачне
Како речно корито камења полно
Без вода да гргори низ нив
И го гледаш како ко свеќа се топи
Оти од таквиот човек, човек не бива
Кога на човек изборот ќе му го одземеш
Како името да си му го запустил
И во црна земја да си му го закопал
Да нема на што главата да ја заврти
Оти никој по него не вика
Како на презимето да си му плукнал
А врз него клетва наредена
Како тежина од црно небо со дождови
За да нема на кого со завет да го остави
По нешто да се запамети
Оти на земјава човек со име и презиме бил
На човек можеш се’ да му одземеш
Гол и бос да го оставиш
Без покрив над главата
Без азно кое кришум ќе го брои
Без руба оти и онака без неа се раѓа
Та без неа и на оној свет ќе си оди
На човек, се’ што може да се купи
Може да му се земе без грев на душа да се фати
Оти пак од него човек ќе биди
Ама ако навјасаат времиња лоши
Во кои клетвата да имаш па да немаш
Дома, в куќа на човек ќе му пикни
Тогаш и семката негова ќе се исуши
И од неа ниту дрвце ќе пркни
Ниту корен длабоко удолу ќе се фати
Оти човек без збор и избор
Веќе човек не е
Ниту човек може да остани
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
