Ана Бунтеска: Знам дека ме забораваш
Не ме мислиш ко порано
Ете знам
Секогаш оној кој љубен бил
Знае кога го отсакуваат
Исто ко жената што ручек спрема
И умот кога тука не и’ е
Па ќе заборави да тури некоја мирудија
И јадењето навидум исто е
Ама пусто нешто во него недостасува
Та го прпелкаш низ устата
Јазикот ти ги лови вкусовите
И знаеш дека не е исто
Ама сепак го голташ залакот
Со тескоба за која не знаеш од што е
Ете душо моја
Знам дека во мислите ти прелетувам
Ама не е ко порано
Кога секоја твоја дума за мене
Ми шеташе низ телово
И денот мирисаше на твојот копнеж по мене
Та и двајцата во дождот се давевме
За еден од друг се надишиме
Не
Не ме мислиш ко порано
Кога зора и самрак ти бев
Кога ноќите имаа боја на вино црвено
Со влажни бакнежи и трепетливи скокоткања
Кога на сон ти идев
И во сонот тука ми беше
И кога двајцата со иста јанѕа од убост се будевме
Не е исто
Не е ко порано што беше
Кога ти беше јас
А јас во твоето ти бев густо извезена
Сега некако спијам без соништа
И знам дека далеку си
Дури и тогаш кога до мене седиш
И кога погледот ти го фаќам
Како низ мене гледа
И зборот како ти лебди
Без во мене да влези
Знам дека истиот не си
Дека иста никогаш не ќе бидам
И не ме боли што знам дека си заминал
Или дека си ме отсакал
Дека мислата некоја друга ти ја зема
И дека од мене те краде
Ме боли што устата врзана ти е
И што не се спакуваш
Ме боли што збогум не ми кажуваш
И што само се залажувам дека надеж има
Љубов моја
Знам дека ме забораваш
И дека еден ден ќе треба да се подзамислиш
За на името мое да се присетиш
И ме боли
Ме боли што сила немам за оди си да ти речам
Пред сите сеќавања еден за друг да ги убиеме
И ни по арно да не се памтиме
Како никогаш еден за друг да не сме дишеле
За Женски Магазин, Ана Бунтеска
